Yeni seçilmiş, haklarında herhangi bir yargı kararı olmayan belediye başkanlarını, halkın kayyımlara hayır dediği bir seçimden sonra bir kere daha görevden almak, halka “bu işler artık siyasetle, demokrasiyle falan olmuyor” dedirtmekten başka bir işe yaramaz.

Türkiye, Azez-Cerablus ve Afrin’den sonra Suriye’de yeni bir etki sahası kazandı. Böylece “masada güçlü olmak için sahada var olmak” şeklinde özetlediği politikasına uygun bir adım daha attı. YPG ise, Türkiye’nin “Fırat’ın Doğusu”na operasyon yapmaktan caydırılmasını ve ABD’nin koruma kalkanının bir kez daha devreye girmesini artı hanesine yazdırdı. Velhasıl uzlaşma kimseyi zor durumda bırakmadı; aksine, her bir tarafa kendi kamuoyuna anlatabileceği bir başarı öyküsü verdi.

Burada (a) bir tarih sorunu var, (b) bir de AYM. Tarihin tahrifi derseniz… zaten her yanımızda. Tek ölçüt, tek değişmez var: Cumhurbaşkanı Erdoğan her zaman doğru (ve sadece o doğru) olmuş olacak; hattâ tarihin farklı dönemlerinde yaşamış, sağ-muhafazakâr kesim açısından makbul başka kişiler de kendi çağlarında aynen Erdoğan gibi davranacak. Tarihî eser restorasyonları gibi tarihî kişi ve olaylar da “temize çekilecek.” Abdülhamid de, Adnan Menderes de güncellenecek, Erdoğanlaşacak.

Bölgede bir kesim, devlete güvenmediğini, silahı bırakmamak gerektiğini söylüyor, bu yönde propaganda yapıyor. Silahı güvence gibi sunuyor. Ezici çoğunluk ise yasal alanda siyasetten yana. Bu “açık” alan, ne yazık ki her gerilim anında, devletin ve PKK'nın müdahalesine uğrayabiliyor. Yasal alanı savunan siyasetçiler hapse atılıyorlar, silahlı saldırıların hedefi haline geliyorlar.

Irak örneğinde, kasıtlı bir rejim değişikliği müdahalesine Birleşmiş Milletler seyirci kaldı. Buna karşılık bir dizi “Batı ötekisi,” kendini kollektif güvenlikten yoksun hissedip, Saddam benzeri bir kadere maruz bırakılma ihtimaline karşı savunmaya çekildi. Post-komünist milliyetçiliğin yeni ve tamamen pragmatik bir dalgası yükseldi. Bir dizi Asya-Afrika lideri, içe kapanıp evrensel hukuk normlarını hiçe sayabilmek için kalkan niyetine iyice ucuzlamış bir anti-emperyalizm retoriğine sarıldı.

İşin tuhafı, bugün AK Parti ile farklı düşündüğü için Haşim Kılıç, partinin 18’inci kuruluş yıldönümü videosunda böyle resmedilirken, 367’ye “evet”, başörtüsü yasağının kalkmasına “hayır” diyen, AK Parti’nin kapatılması için oy veren eski mahkeme üyesi Alifeyyaz Osman Paksüt Beştepe’deki resepsiyonlarda görünüyor.

Şayet “yeni Türkiye”nin eskiden hayal bile edilemeyecek bir gerçeği İktidar-OYAK ittifakı ise, bu ittifakın ilk büyük operasyonunun İngiltere bağlamında gerçekleşmiş olmasında da şaşıracak bir şey yok. Çünkü iktidar özellikle İngiltere’nin Avrupa Birliği’nden (AB) çıkma sürecinin (Brexit) başlamasından sonra bu ülkeyle ikili ilişkilerine çok özel bir önem atfediyor (aynı şey İngiltere tarafı için de geçerli).