Masumiyetini doğup büyüdüğü Bayrampaşa sokaklarına bırakan bu öfkeli adamı ‘onu var eden büyük kalabalıklar’ çoktan terk etti. Terk etti çünkü; çocukların kahramanı olan bir yetenekli gençten o büyük kalabalıklardan biri olmaya evrildi. Kalabalıklara benzedi her davranışıyla. Kalabalıklar kendisine benzeyeni sevmez, işte bunu anlamadı Arda.

İçimizdeki yalan, gazetede yalan habere, bürokraside liyakatsizliğe, mahkemede delil yetersizliğine dönüşüyor. Adalet, yerini hangi yalanın daha doğru olduğunu yargılayan bir hokkabazlık hünerine bağlı hale geliyor. Din, bir sonsuzluk arayışı olmaktan çıkıp karanlık cüppeli hocaların söz oyunlarıyla yaydıkları korkuların bataklığından kurtulma davasına evriliyor.

Dünyanın her yerinde siyaset yargıyı etkileme gücüne sahiptir. Önemli olan, “etkileme”nin amaçlarıdır. Ancak, siyaset; özgürlük alanlarının genişlemesi, insan haklarının korunması, demokrasinin bütün kurumlarıyla işlemesi yönünde yargıyı etkilemeli, yargıya bu amaçla yön vermelidir. Kanun çıkarırken, kamuoyu oluştururken siyasetin hedefi ve niyeti önemlidir.

hemen bir defter al önüne ve oturup yazarak geri getir geçip giden yılları,

Bu soruşturmanın her yerinde adaletle bağdaşmayan bir kötü niyet, önyargı ve beceriksizlik var. Bunun motivasyonunu bulmak, bundan ders çıkarmak devletin görevi. Büyükada’dan çıkarılmayan ders, Brunson davasından da çıkarılmazsa, bu kötü adalet pratikleri Türkiye’nin başına yeni sorunlar açmaya devam edecek.

Twitter’da gördüm, gazeteci Cihat Arpacık, davadan birkaç gün önce Serbestiyet’te yayımlanan “Brunson davası: İktidar basını yeni zillete hazır mı?” başlıklı yazımla ilgili şu tweet’i paylaştı takipçileriyle: “Alper Görmüş bir durumun farkında değil. Ya da farkındaysa bile gözardı etmeyi tercih ediyor. Bahsettiği ‘gazeteciler,’ her manevralarından sonra kendilerine yöneltilen tepkilerden hastalıklı bir haz alıyor, keyifleniyorlar. Tepki göstermenin de anlamı kalmıyor...” Ben bu eleştiriyi haklı ve yerinde görüyorum