Diyarbakır İl Sağlık Müdürlüğü bünyesinde 112 Acil Sağlık Hizmetleri'nde paramedik olarak görev yapan 28 yaşındaki Melek Yıldırım, 4-9 Mart tarihleri arasında Fransa'nın başkenti Paris'teki akrabalarını ziyaret etti. Yıldırım, 10 Mart'ta İstanbul'a döndü ve aynı günün gecesi Diyarbakır'a gitti. Yıldırım, koronavirüsle geçen 13 gününü, yaşadıklarını ve mücadelesini anlattı.
HaberTürk'ten Alper Uruş'a konuşan Yıldırım şunları kaydetti:
"Diyarbakır'a döndükten 5 gün sonra, 15 Mart gecesi hastaneye başvurmak zorunda kaldım. Şöyle ki bende kesik öksürük ya da solunum güçlüğü gibi semptomlar olmadı ancak çok şiddetli eklem ağrısı ve ateşimin yükselmesinin ardından hastaneye gittim. 16 Mart'ın ilk saatlerinde, doğum günümde, hastaneye yatışım yapıldı.
17 Mart'ta yapılan testin ardından pozitif olduğumu öğrendim. O an inanın kendi adıma üzülmedim ancak temasta bulunduğum insanlarla ilgili çok büyük korku yaşadım. Fransa dönüşü temasta bulunduğum 8 kişiden 2'sine Kovid testi yapıldı ve negatif çıktı. Diğer 6 kişi ise 14 günlük karantina sürecini sorunsuz atlattı. İşin ilginç yanı, Fransa'daki yakınlarım da negatif çıktı. Böyle olunca ben virüsü, İstanbul'da ya da uçakta kaptığımı düşünmeye başladım.
"13 GÜN HASTANEDE TEDAVİ GÖRDÜM"
Tedavimin ilk 3 günü zorlandım. Şiddetli eklem ağrısı ve ateşim vardı. 5'inci günden itibaren düzelmeye başladım. 13 gün boyunca hastanede kaldım. İnsanlara şunu söylemek isterim; bir odada 13 gün tek başına kalmak inanın hiç kolay değil. Bu yüzden gerçekten sosyal mesafeye çok çok dikkat edin. Ben Diyarbakır'da Kovid-19 tedavisi yapılan sanırım ilk kişi oldum.
Hastanedeki izolasyon döneminde psikolojimin yıprandığını belirtmek isterim. Filmlerde katilin kurbanını aradığı gibi temasta bulunduğum 8 kişiyi dönüp dönüp telefonla aradım. Hastalık belirtisi var mı, kendini nasıl hissediyorsun diye sordum.
"KESİNLİKLE AKRABALAR DUYMASIN, EVLENEMEZSİN"
28 Mart gecesi, saat 23.00 sıralarında taburcu oldum ve evde 14 günlük izolasyon dönemi başladı. Ancak ailem Mardin'de olduğu için evde de yemek yapacak kimse olmadığı için babamı aradım. Babam, 'Kızım eve gelme' dedi. (Gülüyor) Sonra zaten babam köye gitti. Annem Mardin merkezde, ben de Diyarbakır'da kaldım.
Bu arada toplumun bakışını yansıtması açısından anlatmak isterim; benim sonucum pozitif çıktığında annemin ilk tepkisi "Kızım bunu kimseye söylemeyelim. Kesinlikle akrabalar duymasın evlenemezsin' oldu.
Ben ise pozitif çıktığımda aşama aşama entübe edileceğimi, solunum güçlüğü çekeceğimi düşündüm. Ancak şu bilinmeli ki; herkes bu virüsü aynı biçimde yaşamıyor ve atlatmıyor. Dediğim gibi bende hiç öksürük olmadı, eklem ağrısı oldu. Kesinlikle olayı çok ciddiye almamız gerekiyor. Bir de dışarıda eldiven takanlara bir uyarım olacak. Eldiven sizi korurken eldivendeki olası virüsü dokunduğunuz her yere taşıdığınızı unutmayın. Bu yüzden temastan uzak durmak daha iyi bir korunma biçimi herkes için.
"SERUM BAĞIŞI PSİKOLOJİMİ DÜZELTTİ"
Plazma bağışı yaptığım zaman psikolojimin düzeldiğini belirtmek isterim. 8 Nisan ve 15 Nisan'da iki kez serum bağışında bulundum ve iki kişinin hayatına dokunmak, iyileştirmek adına adım attım. Bu çok farklı bir duygu ve mutluluk. Son olarak bir şey daha söylemek isterim. Nasıl ölümü bilmiyorsak; bu virüsü de belirtiler ortaya çıktığında öğreniyorsunuz. Ben de virüsü kapacağıma ihtimal vermiyordum ve çok dikkat ediyordum ancak pozitif oldum."