Manşet

Bosna-Hersek Devleti’nin fikir ve kültür mimarlarından Bosna Halk Partisi’nin kurucusu, tarihçi ve sinemacı Bakir Tanoviç’i (1930-2012) 2007 Ağustosunda Saraybosna seyahatinde tanıdım. Bakir Bey’le Başçarşı’nın hemen dışındaki Careva Camii’nin bitişiğinde bulunan yazıhanesinde mülakat yaptık. İngilizce yaptığımız bu mülakattan dikkat çeken bazı kısımları aktarıyorum.

Sözlükteki şöleni Platon’un “Şölen”i yapan, Aşk, felsefe, şiir, müzik ve illa ki şarap… Her kula nasip olmasa da bildik bir kokteyl aslında. Çarpma oranı yüksek. Yanıcı, patlayıcı… Hayallerin, hayaller üzerinde yükselen düşüncelerin çırası. Sokrates’in “Kendini bil”inin yanında, saygıyla andıkları şarap tanrısı Dionysos’un, aşk tanrısı Eros’un “Kendini unut”unun iksiri.

Diyarbakır Valisi Münir Karaloğlu Newroz’u Kürtçe kutladı: “Newroza me pîroz be. Newrozê ma pîroz bo.”

Murakami, tıpkı Orhan Pamuk gibi, iki arada bir derede yaşayan bir yazar. Bir yandan tüm dünyada yaşayan en büyük Japon yazarı olarak bilinirken, diğer yandan da ülkesi Japonya’ya, yaşadığı yer neresi olursa olsun, “Batı”dan bakan, dolayısıyla yazdıklarına Japonlar tarafından hemen bir yabancılaşma kulpu takılabilen birisi. Ama yine tıpkı Orhan Pamuk gibi, ülkesinde de çok okunuyor.

Bu sayede anladım ki insanlar bir tutkuya kapıldıkları için kaçıyor değillerdir ve de. Kaçtıkları için tutku dolular! Konforundan vazgeçmeden korkularla yüzleşmek diye bir şey yoktur. Diğer bir deyişle, korkularımız nedeniyle konforlu dünyamıza mahkum olmayız, böylesi bir dünyanın esiri olduğumuz için korkularımızın mahkumuyuzdur.