Eski Cumhuriyet gazetesi icra kurulu başkanı Akın Atalay, Halk TV’nin sahibi Cafer Mahiroğlu’nun, çıkarmaya karar verdiği gazetenin başına eski Cumhuriyet genel yayın yönetmeni Aykut Küçükkaya’yı getireceğini açıklamasının ardından başlayan tartışmalara Twitter’dan yaptığı bir dizi açıklama ile dahil oldu.
Atalay, Cumhuriyet gazetesi yöneticileri ve yazarları tutuklandıktan sonraki dönemde Alev Coşkun ve Mustafa Balbay’ı temsilen bir milletvekilinin kendisini Silivri Cezaevi’nde ziyaret ettiğini belirterek, “Vakıfta yeni bir yönetim oluşmasını kabul etmemi, belli sayıyı geçmemek üzere isim önermemi, aralarında benim adımın da olabileceğini, eğer bu öneriyi ve çözümü kabul edersem en geç 1-2 haftada tüm Cumhuriyet tutuklularının serbest kalacağını söyledi” dedi.
Atalay’ın ‘Gecikmiş bir açıklama’ başlığıyla yaptığı paylaşımları şöyle:
“Geçtiğimiz günlerde Halk TV’nin patronu Cafer Mahiroğlu Twitter’dan bir paylaşım yaptı. Yakında yeni bir gazetenin yayınına başlayacaklarını ve gazetenin genel yayın yönetmeninin Aykut Küçükkaya olacağını söyledi. Buna ilk tepkiyi Ahmet Şık verdi. Aykut Küçükkaya’nın yakın geçmişte Cumhuriyet gazetesi genel yayın yönetmeni oluş sürecindeki tutumunu gündeme getirdi. Ardından Küçükkaya Şık’a yönelik cevap verdi.
“Tartışma ikisi arasında yürürken Cumhuriyet gazetesinin eski imtiyaz sahibi Orhan Erinç ve Küçükkaya’dan önceki genel yayın yönetmeni Murat Sabuncu da Ahmet Şık’ı doğrulayan ve Küçükkaya’nın o süreçteki tutumunu hatırlatan kısa paylaşımlar yaptı. Bendeniz de aynı dönemde, aynı gazetede yönetim kademesinde görev yapmış biri olarak ne yapmalıyım diye epeyce düşündüm. İç dünyamda derin bir tartışma yaşadım.
“Gazeteden ayrılmak durumunda kaldığımız Eylül 2018’den sonra yaşanan sıcak tartışmaların ardından bir ilke belirleyip, bundan sonra uzunca bir süre -eski yönetime yönelik ağır, incitici, haksız ve gerçek dışı ithamlara cevap vermeyi kaçınılmaz kılan zorunlu bir durum olmadıkça- o sürece dair artık bir değerlendirme, açıklama yapmayacaktım. İleride o süreçte yaşadıklarımızı, hatta becerebilirsem Cumhuriyet gazetesinde çalıştığım, çoğu yöneticilikle geçen uzun yıllarda tanık olduklarımı derli toplu yazmayı planlamıştım. Tabii ki, alacakaranlık gibi hepimizin üstüne çökmüş bu otoriter siyasi iktidardan ve siyasi, yargısal iklimden kurtulduktan sonra.
“Küçükkaya’nın genel yayın yönetmenliği döneminde gazetede birçok defa bize dair ağır ve haksız ithamlar oldu. Gazete ve çalışanlar zarar görmesin diyerek çoğunda kan kusup kızılcık şerbeti içtik.
“Küçükkaya’nın gazeteyi ‘kurtarma operasyonuna!!!’ birlikte giriştiği ve beraberce yönetimi üstlendiği diğer arkadaşları ile anlaşmazlığa düşüp 3,5 yıllık birlikteliklerini bitirmesi, sonrası yeni yayınlanacak bir gazeteye genel yayın yönetmeni olması esasen beni hiç ilgilendirmiyor. Bu konunun doğrudan taraflarının, önerenlerin, destekleyenlerin tercihidir.
“Bununla birlikte ‘gazetecilik kahramanı’, ‘Uğur Mumcu’ların, İlhan Selçuk’ların ruhunu taşıyan kişi’ filan gibi yakıştırmalar yayılmaya çalışılınca iki kelam etmenin ve bazı gerçekleri, yaşanmışlıkları paylaşmanın artık ahlaki bir gereklilik olabileceğini düşündüm. Böylece, hem saygıdeğer ve kıymetli arkadaşlarım Orhan Erinç ve Murat Sabuncu’ya hem de haklı bir soruyu gündeme getiren ama sorusu cevaplanmak yerine kendisine ‘yalancı’ denilerek ağır bir haksızlık ve itham yapılan Ahmet Şık’a naçizane bir katkı sunmuş olacaktım.
“Bu sabrınızın sınırlarını aşan uzun girişten sonra gelelim bir anekdota. Diğer yaşananlar sonraya kalsın.
“Cumhuriyet gazetesi yöneticileri ve yazarları tutuklandıktan iki hafta, ben tutuklandıktan birkaç gün sonra gazetede çalışanlar arasından bir grup tüm çalışan ve yazarların %30-35’ine denk düşen sayıda yaklaşık 60 imzalı bir bildiri yayınlamış, bir örneğini havuz medyasından eskiden solcu bilinen sonradan ateşli iktidar savunucusu olan bir gazeteciye sızdırmış, bir örneğini de o dönem yaşı ve sağlık durumu nedeniyle tutuksuz olan vakıf başkanı Orhan Erinç’e vermişlerdi. İmza listesinin başında Aykut Küçükkaya vardı.
“Büyük çoğunluğu hapse atılan çalışma arkadaşlarının serbest bırakılmasını talep ediyorlardı, demek isterdim. Ama öyle değil. Talepleri farklıydı. Diyorlardı ki, ‘eski vakıf yöneticileri bir araya gelip ortak çözüm bulsunlar, ama bulunacak çözüm bizi de dikkate almalı, yeni oluşturulacak vakıf ve gazete yönetiminde bizden de birileri olmalı’.
“Eski vakıf yöneticileri dedikleri, sonradan, ‘bunlar FETÖ’cü, bunlar PKK’lı, gazeteyi FETÖ ele geçirdi’ diye Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliğine ihbar mektubu göndermekte ya da ağır iftira niteliğindeki beyanlarını yaymakta beis görmeyecek ahlaki seviyeye ulaşmış olanlardı. “’Arabuluculuk’ yapsın diye Silivri cezaevine gönderdikleri kendi meşreplerinden bir milletvekili, hapisliğimin üç ya da dördüncü gününde cezaevine ziyaretime geldi.
“Söze, ‘Akın bey merhaba, ben …. milletvekili (X), buraya sayın ………..’nın yetkilendirmesi ile geldim’ diye başladı. Hemen ardından hiç geçmiş olsun filan bile demeden direkt konuya girdi. Elindeki bahsi geçen 60 imzalı bildiriyi göstererek, kendisinin aynı zamanda Alev Coşkun ve milletvekili arkadaşı Mustafa Balbay’ı da bu konuda tam yetkiyle temsil ettiğini, vakıfta yeni bir yönetim oluşmasını kabul etmemi, belli sayıyı geçmemek üzere isim önermemi, aralarında benim adımın da olabileceğini, eğer bu öneriyi ve çözümü kabul edersem en geç 1-2 haftada tüm Cumhuriyet tutuklularının serbest kalacağını söyledi.
“Tabii ki bu ahlaksız teklifi reddetmem gerekiyordu, ama bizim hapiste olduğumuzu ve bu konuda halen gazetede olan yönetici arkadaşlarımız ne derse onların kararına uyacağımı ifade ettim. Bir sonraki ziyarete gelişinde, gazetedeki arkadaşlarımızın -böylesi bir kirli pazarlığı mideleri kaldırmadığı için olsa gerek- kendisiyle böylesi bir öneriyi görüşmeyi reddettiklerini söyledi. Ben de, hararetle aracılık yaptığı öneriyi hiç duymamış saymayı yeğlediğimi, bu konuda bir daha görüşmek için gelmemesini söyledim. (Bu görüşmenin benzerinin aynı milletvekili tarafından aynı günlerde Cumhuriyet davasından tutuklu birkaç arkadaşımızla daha aynı içerikte yapıldığını öğrenince rahatladım.
“Yalnızca iki kişi arasında ispatı mümkün olmayan bir görüşme olmaktan çıkmasına sevindim. Bu gerçek bütün yönleriyle anlaşılıp, ortaya döküldükten sonra bile bu ahlaksız girişimin sahipleri ile o bildiriye imza atan kimileri gazetede yönetim, makam, koltuk pazarlığı yaparak birlikte çaba göstermeye devam ettiler. Herkesin yakından bildiği, izlediği süreç sonunda da emellerine ulaşıp vakıf ve gazete yönetimini birlikte üstlendiler. Çok daha fazlası var ama onlar daha sonra…”