Manşet

Resmi tez, 66. maddedeki “Türklük”ün etnik değil, kapsayıcı bir “üst kimlik” olduğu yönündedir. Ancak ne metnin lafzı, ne yüz yıllık birikimle şekillenmiş söylemler, kurumlar ve ritüeller bu savunmayı destekler. Almanya’da “Alman” olmanın anlamı, güçlü bir temel haklar rejimi, eşitlik ilkesi ve tarafsız bürokrasiyle tanımlanır. Vatandaşlık, devletle kişi arasındaki soyut bir hukuki bağdır; etnik-kültürel içerik kamusal alanda nötrleştirilir. Yani aynı kelime, farklı tarihsel-toplumsal bağlamlarda farklı sonuç üretir: Türkiye’de “Türk” adı tarih boyunca tekillik ve kült yüküyle okunmuş; Almanya’da “Alman” lafzı, telafi işlevli bir statü kurgusuna yaslanmıştır. O yüzden benzetme yapılacaksa, lafza değil, işlev ve bağlama bakmak gerekir.

Mamdani yeni bir sayfa açtı. Trump, denge ve denetim mekanizmalarını yok sayan bir çizgi tutturmuştu. Geleneksel dengeler içinde bir anlam taşıyan ‘başkanlık sistemi’ni, ‘başkan sistemi’ne dönüştürmeye yatkın bir ruh halindeydi. Sokaktaki vatandaşın cebini değil borsanın yükselmesini öncelik olarak görüyor, bunun için para arzını genişletiyordu. Kapitalizm çılgınlığına, başta New York olmak üzere birkaç önemli şehir başkaldırdı. Demokratların yerel seçim zaferinin içerdiği mesajlardan biri de yargıya dair. Yürütmenin yetkileri şimdi yeniden yargıçlar arasında tartışma konusu.

BM Güvenlik Konseyi, eş-Şara ile Suriye İçişleri Bakanı Enes Hattab’a yönelik yaptırımları kaldırdı.

Trump, Beyaz Saray’da yemekte cumhurbaşkanıyla görüştüğü Kazakistan’ın İsrail’le diplomatik ilişki kurmayı esas alan Abraham Anlaşamaları’na katıldığını duyurdu. Kazakistan Cumhurbaşkanı Tokayev’den Trump’a: “Siz, hepimizin paylaştığı ve değer verdiği sağduyuyu ve gelenekleri geri getirmek için cennetten gönderilen büyük lider ve devlet adamısınız.”

Orta Doğu Enstitüsü’nden kıdemli araştırmacı Gönül Tol, New York Times’a yazdı: “Çıkar odaklı bir ABD, saldırgan bir Rusya ve kırılgan bir Ortadoğu. Avrupa’nın önceliği ise savunma. Ve Türkiye; çatışma bölgelerine yakınlığı, askeri gücü ve büyüyen savunma sanayisiyle stratejik açıdan vazgeçilmez bir ülke. Ancak Batılı başkentler, Türkiye’de demokrasiyi bir lüks gibi görme hatasına düşmemeli.”