Manşet

2. Lig Kırmızı Grup'un lideri Amedspor, kendi evinde taraftarının yoğun ilgi gösterdiği Iğdırspor maçını 0-2 kaybetti. Diyarbakırlılar, tüm biletlerin satıldığı maçta maçın başlamasından saatler önce stadı doldurmuştu. Amedspor’un şampiyonluktaki rakibi Kastamonuspor ise Karaman deplasmanında 0-3 kazanarak aradaki puan farkını 3’e düşürdü. Şampiyon, ligin kalan iki haftasında belli olacak. Serbestiyet yazarı Ali Fikri Işık: "Bu bir yol kazası. Paniğe kapılmadan kalan iki maçı kazanıp evimize şampiyon olarak dönmeliyiz."

Sabah’a röportaj veren CHP lideri Özgür Özel, şimdi de iktidara yakın Hürriyet’e konuştu, CHP’deki “değişim” hareketine tek başına başladığını söyledi: “Tek başıma uzun uzun düşünüp yüksekten boş bir havuza atladım. Ben düşene kadar havuz dolacak diye hesap ettim. Değişim yürüyüşümüzde önce bir kişiydim. Sonra üç olduk, sonra yedi. (…) İstanbul ve Ankara’da Ekrem Başkan ve Mansur Başkan’a alan açtık. Aklıma yatana destek verdim. (…) Saçlarımı boyatmadım, sadece kestirdim. Kestirdiğim gün wax sürüyorlar. Fotoğraf açılarından dolayı farklı çıkmış; kırlarım duruyor.”

“Düzeltme şart!” da… “İcapsız düzeltmecilik” diyebileceğim bir patoloji var. O mevzuya film eleştirmenliğinin eğri, kırık bir dalı olarak -tabiri caizse- “film düzeltmenliği”yle değinmeye çalışacağım. Nuri Bilge Ceylan filmleri bir bakıma öyle münasebetsizliklerin de yarıştığı geleneksel “eleştiri”, “yağdırma” festivali. Her filminde saklı ya da potansiyel bir “Ben olsaydım mesela” sendromu… Hem de “gölgelerin gücü adına güç bende artık” tavrıyla.

Patika bağımlılığı; bizim herhangi bir şeyi yapıyor olmaktan gelen alışkanlıklar, onun ürettiği meyiller, onun ürettiği yatkınlıklar, onun ürettiği normlar ve onun ürettiği ahlak bütünü ve bunlardan herhangi birini değiştirmemiz halinde hepsini değiştirmemiz gerektiğinden korkmamız. Patika bağımlılığı endüstride çok olan bir şey. Fabrika kuruyorsun belirli bir teknoloji üzerinden sonra yeni bir teknoloji çıkıyor, o teknolojiye geçemiyorsun. İçinde olduğumuz patikaya dışarıdan bakabilecek miyiz? Onu değiştirmeye cesaret edebilecek miyiz?

Fransız Devrimi son plansız, programsız, kastedilmemiş, niyetlenilmemiş, gerçekten spontane devrimdi. Sonraki devrimlerde hep, devrim yapmayı (yani siyasî iktidarı şiddet yoluyla devirmeyi) amaçlayan bireylerin, grupların, partilerin, programların, platformların… önceden varlığı söz konusu oldu. Fransız Devriminde ise yoktu böyle bir şey. Daha geride, Aydınlanma’da da devrim fikri mevcut değildi. İlk aşk ağır bastı. Aşağıdanlığa, ayaklanmacılığa, baldırıçıplakların gök katlarını fethetmesine hayranlık, terazinin diğer kefesindeki pek çok şeyi affettirdi. Devrimin (muazzam) bedeli küçümsendi, asgarîleştirildi, “kurunun yanında yaş da yanar” veya “yumurtaları kırmadan omlet yapamazsın” gibi soğuk ve nasırlı aforizmalarla geçiştirilmeye çalışıldı