Analiz

AK Parti yönetimi, bir dizi tecrübeden sonra zorlandıkları konularda “ademe terk etme” taktiğini benimsemeye başladı. Öğrenilmesi biraz zaman almış olsa da, bu kendi açılarından doğru bir taktikti. Şimdi, Erdoğan Bayraktar’ın açıklamalarından sonra da aynı “doğru” taktiği uygulayacakları anlaşılıyor. Fakat şu da var: Bu “doğru” taktiğe elinizden başka bir şey gelmediği için sığınıyorsanız, oturup derin derin düşünmeniz gerekmez mi?

Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar bugün (30 Ağustos) Türkiye’nin Kabil Havalimanı’nı işletme konusunu düşünmeye devam ettiğini söyledi. Oysa dün Türkiye ve Almanya dışişleri bakanlarının yüz yüze görüşmesinin ardından Almanya Dışişleri Bakanı Maas Türkiye’ye, havalimanını işletmeyi üstlendiği için teşekkür etmişti. Bu tuhaflığı nasıl açıklayabiliriz?

Milli Görüş geleneğinde genel başkanlık makamının üstünde manevi bir otorite var ve bu otorite gerektiğinde ‘liderliğini’ genel başkanlara hatırlatıyor: “Ben sana genel başkan olamazsın demedim!” Ya da: “Neticede genel başkansın, haddini bil!” Fakat şurası açık: Gerçek bir lider (ya da gerçekten de liderlik yapabilecek biri) liderliğini vurgulamaya ihtiyaç duymaz. Vurguluyorsa o tren kaçmış demektir.

Metin Karabaşoğlu: “Dinî olmayan, dahası din-karşıtı şiddetin tek tek çetelesi tutulacak olsa, Tâliban üzerinden kendilerine reva görülen yakıştırmanın çok daha şeddelisini, dindarlar bu örnekler üzerinden sekülerlere yansıtsa yeridir. Ama böyle yapamaz bir mü’min. “Hepsi bir değil” Kur’ân’dan bir cümledir ve tekrar tekrar “Hiçbir günahkâr başkasının günahını yüklenmez” buyuran Kur’ân suçta ve cezada şahsiliği bir adalet ilkesi olarak mü’mine emretmektedir. Kişileri veya toplulukları, işlemedikleri suçlar üzerinden mahkûm etmek yahut benzerlerinin işlediği cürümden dolayı onlara da ‘potansiyel mücrim’ gözüyle bakmak, mü’mine haramdır.”

Bu nedir? Türkiye’nin yakın tarihinde askerlerin ellerini kollarını sallayarak darbe yapıp da hiçbir ceza almamalarının biriktirdiği öfkenin dışa vurumu mu? Ya da belki, cezayla sonuçlanan davanın muhtevasını düşündüğümüzde daha akla yatkın olmak üzere, sert laikliğe karşı bir dindar öfkesi mi? Öyle veya böyle, ortada zapt edilemeyen bir öfkenin olduğu aşikâr; yoksa 80 yaşını aşmış, cezaevinde çok büyük zorluklarla karşılaşacakları belli olan bu insanların dört duvar arasına tıkılmasının önüne geçecek bir çare mutlaka bulunurdu.