Amelie Edgü, sanat ve resim dünyasının yakından tanıdığı bir isim. Yıllarca Nişantaşı’ndaki Milli Reasürans Sanat Galerisi’nin küratörlüğünü yaptı. Bir genetik hastalık nedeniyle görme yetisini yitirdi. ‘Eski bir Bodrumlu’ olarak 1960’larda kendi ince zevkleriyle oluşturduğu evine yerleşti.
7 senedir orada yaşıyor. Bodrum’da haftanın 5 günü öğleye kadar gelen bir yardımcının desteğiyle yaşamını sürdürüyor. Görmeyen gözlerine rağmen teknolojinin yardımıyla dünyadaki ve Türkiye’deki gelişmeleri izliyor, Siri sayesinde tablet kullanıyor, kitap okuyabiliyor.
Biz de hemen her sonbaharda onu Bodrum’da bir hafta ziyaret ediyoruz. Bodrum’un bilinmeyen yerlerini ve yönlerini onun yol tarifleriyle keşfediyoruz, dostluğundan mutlu oluyoruz. Koronavirüs salgını nedeniyle Amelie’nin hayatı birden zorlaştı. Yardımcısı hastalık kapma endişesiyle gelemez olunca, Amelie kedileriyle baş başa kaldı. Bodrum Belediyesi ve dostları telefonla onu aramaya başladılar.
Biz de buradan, Amelie için çabalarken, 18 yaşındaki torunu Maya bir kurtarıcı melek gibi devreye girdi.
Kanada’dan gelen Maya “Liseyi henüz bitirdim. Salgın nedeniyle Toronto’dan kalkan son uçakla kız kardeşimle birlikte Türkiye’ye döndük. Hollanda’da siyaset bilimi okumaya karar verdim. Virüs nedeniyle İstanbul’da evde kapalıydık. Annem dedi ki ‘Amelie’nin yardımcısı işi bıraktı. Birinin orada kalması gerekiyor.’ ‘Ben severek giderim. Anneannemi çok severim bilgili ve kültürlü bir kadın.
Ondan çok şeyler öğrenirim. Üniversite için ihtiyacım olan Hollandacayı çalışırız birlikte.’ dedim. İzin için dilekçeyi verdik. İstanbul Valiliği, Amelie’nin körlüğünün belgelenmesini istedi. Bodrum Amerikan Hastanesi’nden rapor alındı. İzin çıktı. Tam o sırada, Cuma akşamı 24.00’ten itibaren sokağa çıkma yasağı ilan edildi.” Maya, annesi Esma ve onun hayat arkadaşıyla birlikte özel araçla yola çıktı.
Sokağa çıkma yasağı gelmişti ama yola çıkma konusunda net bir şey yoktu. “Bizi geri döndüremesinler diye, çok erken hareket ettik. Yolda kimsecikler yoktu.” İzin kağıdını göstererek engelleri aştılar. Bodrum’a ulaştılar. Maya 15 gündür Amelie’yle birlikte. Amelie, “İnanılmaz memnunum” diyor. “Maya, her şeye yardım ediyor. Devamlı bir şeyler anlatıyor. Eğleniyoruz. Hiç sıkılmıyorum. Mutfağa giriyor, yemek yapıyor.
Sigara böreği yaptı. Gerçekten harika bir çocuk. Her zaman olumlu, hep şarkı söyleyen bir çocuk var evde. Her gün 16.00-18.00 arası Hollandaca çalışıyoruz. Çok küçükken de onunla Hollandaca konuşurdum. Bayağı ilerledik.” Maya da aynı fikirde. “Az çok konuşabiliyorum.
Küçükken de konuşurdum” diyor. Maya’nın 20 yaş altındakilerin ve 65 yaş üstündekilerin sokağa çıkma yasağı için söyledikleri ilginç: “Her şeyi online istemek zorundayız. Su almaya gidemiyoruz. Akşam şömineyi yakmak istiyorum. Bakıyorum kibrit yok. Ama kibrit almaya gidemiyorum.” Amelie son günlerdeki baş dönmelerine rağmen çok mutlu. Sesi her zamankinden daha neşeli çıkıyor.