İki akademisyen Cuma Çiçek ve Vahap Coşkun’un hazırladığı, “Çözüm Süreci” başlıklı raporu tartıştık. Barış Vakfı'nın düzenlediği toplantının konusu: “Yeniden masaya dönülebilir mi?” Orada söylediklerimi özetleyeyim: Mesele PKK’nın strateji değişikliğinde düğümleniyor. Gezi’de HDP’liler, eylemlerin tarafı olmaktan kaçınmışlardı. Öcalan'ın da olaylara destek vermediğini biliyoruz. 17-25 Aralık’ı “paralel devlet” saldırısı olarak gören Öcalan, “Yangına benzin dökmeyiz” demişti. HDP/PKK çizgisi, o zaman, AK Parti iktidarını çözüm için bir muhatap olarak görüyordu. Hükümete yönelik “devirmeci” girişimleri, olumlu bulmuyor, destek vermiyorlardı.
Değişim
S. Demirtaş, 2014 yerel seçim kampanyasını, “Seni Başkan Yaptırmayacağız” sloganıyla başlattı. Bu bir strateji değişikliğiydi. O noktaya kadar çözüm sürecini destekleyen ve müzakereye inanan HDP/PKK çizgisi, saf değiştirmeye karar vermişti. Suriye’deki gelişmeler, Batı’nın Erdoğan’la ilişkilerindeki olumsuz işaretler; Kandil’i cesaretlendiriyordu. PKK/HDP hattı, AK Parti karşıtı cephe içinde, yerini aldı. “Çözüm değil savaş” çizgisinin benimsenmesi, ne Suruç katliamı, ne de iki polisin öldürülmesiyle başladı. Verilmiş bir karar, pratiğe döküldü. PKK, “AKP’yi ne olursa olsun yıkmalıyız” diyen cephenin merkezi bir parçasına dönüşmüştü. Kandil’den yapılan açıklamalar, “Erdoğan'ı devirene kadar savaşacağız” şeklini almıştı.