Çağlar Fidan

Cahit Otoloğ’un babası Cemil Efendi de piyano çalarmış. Cemil Efendi tehcirin ardından Ermeni kilisesindeki piyanoyu kilisenin papazından satın alıyor ve Cahit Otoloğ’un keman, babası Cemil Efendi’nin piyano çaldığı anı kaydeden bir fotoğraf, benim hayatımda gördüğüm en anlamlı fotoğraflardan biri oluyor bir anda. Ali Otoloğ, dedesi Cahit Bey’in keman hocasının Birecikli bir Ermeni olduğunu da ekliyor. Unutmadan, 20. yüzyılın ilk yarısında Anadolu’nun güneydoğusunda bir kazâda, Urfa Birecik’teyiz.

Bu şehirde bir zamanlar birileri yaşadı ve bu birileri bugün şehrin büstlerinde, freskolarında, çeşme kitabelerinde veya sokak adı levhalarında karşılaşabileceğimiz insanlar değildi. Koçu işte şehrin bu “herhangi” insanlarını da onların hikayelerini ve müzik zevklerini de ansiklopediye dahil etmekte tereddüt etmedi. Cerrahpaşa’da bir sokak köpeğinin madde adı olarak dahil edilebildiği bir ansiklopediydi bu. Sadece bu farklılığı bile, Koçu’ya ve onun “ömrümün mahsülü” diye tanıttığı İstanbul Ansiklopedisi’ne minnet duyabilmek için oldukça yeterli bir sebep.