Manşet

The Atlantic’ten Derek Thompson yazdı: “2003'ten 2022'ye kadar Amerikalı erkekler yüz yüze sosyalleşme saatlerini yaklaşık yüzde 30 azalttı. Gençler için ise bu oran yüzde 45'ten fazla. ABD tarihinde insanların kendi başlarına daha fazla zaman geçirdikleri başka bir dönem olmadı. Anketler Amerikalıların, özellikle de genç Amerikalıların, kendi hayatları hakkında daha önce olmadığı kadar endişeli ya da ülkenin geleceği hakkında daha depresif olduklarını da gösteriyor. İnsanlara dokunmayı ekrana dokunmayla değiştiren Amerikan gençliği, daha önce hiç görmediğimiz kadar yalnız ve melankolik bir çocukluk yaşıyor.”

Adalet Bakanı Yılmaz Tunç, oturduğu sitenin asansörüne giren Eros adlı kediyi 6 dakika boyunca işkence ederek öldüren İbrahim Keloğlan’ın serbest bırakılması üzerine Erdoğan’ın kendisini arayarak tepki gösterdiğini açıkladı: “Sayın Cumhurbaşkanımız bir gece yarısı 'Nasıl olur böyle bir şey?' diye beni aradı. Cumhurbaşkanımız, kamu vicdanında bunun yeri olmadığını söyledi. Cumhurbaşkanımız, bizzat takip ediyor."

Necmettin Erbakan’ın damadı ve YRP İstanbul adayı Mehmet Altınöz, katıldığı yayında Temel Karamollaoğlu’nun “Erdoğan, 2006’da Erbakan’ı hapse attırmaya çalıştı” iddiasını doğruladı: “2006’Temel Bey'in anlatmış olduğu olay gerçekleşti. Erbakan hocamızın konutunda İçişleri Bakanlığı'nın görevlendirdiği koruma polisleri varken, başka bir polis ekibi geldi Erbakan hocamızı götürmeye kalktı. Kamuoyunda trilyon davası olarak bilinen davayla alakalı Erbakan hocamızın üzerine en çok gelen AK Parti yöneticileridir.”

The Economist: “Budapeşte'ye Mekke diyebilirsiniz, tabii İslam’a göre buraya akın edenler kâfir olmasaydı. Elbette anti-Davos daha iyi bir tanımlama olurdu. Burası dünyanın dört bir yanından muhafazakâr milliyetçilerin uluslararası liberalizmi nasıl yenecekleri konusunda görüş alışverişinde bulunmak üzere toplandıkları bir yer. Her iki durumda da Macaristan'ın başkenti, sağcı siyaseti yeniden keşfetmeye yönelik küresel bir hareketin merkezinde yer alıyor.”

“Liberalizm sandığı büyük ilerleme olarak gösteriyor ama bu aslında konuşarak, tartışarak karar almayı, demokratça bir hayatı beceremediğin için mecbur kaldığın bir yöntem. O yöntemi benimseyince oradan ne çıkacağını garanti edemezsin. Modern dünyanın entelektüelleri hiçbir meşruiyetleri olmamasına rağmen beğenmedikleri çoğunluğun kararlarını engellemeye çalışıyorlar. Trump örneğindeki gibi. Böyle yapınca da modernliğin ikinci ayağı olan otoriterliğe, faşizanlığa savruluyor. Liberalizmle elde edemediğin bir şey olunca hızla faşistleşebiliyorsun. Zizek’in tezleri o yüzden gülünç.”