Seçimler yaklaştıkça siyaset iyice kızışacak gibi gözüküyor. Önceki günden bu yana kantarın topuzunu kaçıran bazı gazeteciler, ağır ifadelerle birbirlerini suçlayarak, sevimsiz bir ortama neden oldu. Mesele muhalefetin adayını kimin belirleyeceği tartışmasından alevlendi. Oysa her şeyi makul bir dille tartışmanın yolu var. Görünen o ki; “6’lı Masa”nın ortakları, önceki Cumhurbaşkanlığı seçiminden de ders alarak, bu kez tek bir aday üzerinde anlaşma eğiliminde.
İkinci tura kalmadan ilk turda “işi çözmek” istiyorlar. Yeterli seçmen desteği olan bu partilerin planının bu şekilde olduğunu söylemek mümkün. 6’lı masanın her biri değişik siyasi geleneklerden geliyor. O nedenle, tek isim üzerinde anlaşabilmeleri, bir toplumsal uzlaşı anlamına gelir. Bu tercihi 6 partinin yönetimi yapmazsa kim yapacak ki! Onların yerine nasıl bir ön seçiciler kurulu oluşturulabilir?
6’lı masa olmasaydı da…
Diyelim ki 6’lı masa yok… Hiç kurulmadı… Belki o durumda bile muhalefet partileri ortak aday için bir araya gelecekti. Eğer “Kılıçdaroğlu aday olamaz, seçilemez, seçilse bile ülkeyi iyi yönetemez” gibi düşünceler içindeyseniz, elbette kendi önerilerinizi ortaya koyabilirsiniz. Bu öneriler toplumda karşılık bulursa, farklı adaylar çıkabilir ve onların da bir şansı olabilir.
Tabii muhalefetin en büyük partisinin aday noktasındaki öncelikli konumu da demokrasinin parçası. Başkanlık sisteminden parlamenter sisteme geçiş için partiler iş birliği yapmak durumunda. İktidar bloğu kendi adayını belirledi, kimsenin itirazı olmadı. Şimdi sıra muhalefet bloğunda. Muhalefet de adayını (veya adaylarını) belirleyecek ve yurttaş kendisine sunulan seçenekler içinden tercihini yapacak.