Aşağıdan gelen dalga, tarihin garip bir cilvesi veya ironisi olarak bir 12 Eylül günü, Kenan Evren ve diğer cunta üyeleriyle beraber 12 Eylül’ün yargılanmasının yolunu açmıştı.
Türk solunun büyük bölümü başta olmak üzere “Kenan Evren yargılanmayacak” diyerek karşı çıkanlara ve bu yol açılmasın diye çalışanlara rağmen. 12 Eylül 2010 referandumunda Türkiye toplumu “evet” diyerek, karanlık bir geçmişten kopuş için tarihi bir fırsat vermişti.
Ama tarihin hareketi biteviye olmuyordu ve Kenan Evren’i yargı önüne çıkaran o dip dalga, aynı güç ve kapsamda devam etmedi. Sonuçta mahkeme Evren’i mahkum etti, rütbelerini söktü.
Ama onun ölümü, akıl almaz biçimde uzayan Yargıtay safhasını beklemedi ve daha da önemlisi dava olması gereken kapsam, genişlik ve derinlikte yürütülmedi.
Yargıtay safhası neden uzadı? Uzamasaydı ve sonuçlansaydı, 12 Eylül darbesi gereği gibi görülmüş olacak mıydı?
Ya 28 Şubat? Mesele sadece Batı Çalışma Grubu adlı ordu içindeki yasadışı örgütün yargılanmasından ibaret mi olmalıydı?
Andıçları haber diye basan oligarşi medyası, bankaların içini boşaltanlar ve diğer bütün hak ihlallerinin failleri de yargılanmalı değil miydi?
Neden solcular, ülkücüler ve İslamcılar 12 Eylül Davasına doğru dürüst ilgi göstermediler? Neden İslami kesim 28 Şubat davasına kayıtsız kaldı? Ya da Kürtler JİTEM Davasına?
Öyle veya böyle, bu davalar adalete uygun bir şekilde sonuçlanmadı veya iyi gitmiyor. Bazıları ise hiç açılmadı. Bu neden böyle oldu? Darbe davalarında yolunda gitmeyen neydi veya ne? Ve onları adalete uygun bir şekilde sonuçlandırmak için hangi hukuki, siyasi adımları atmalı?
Ne yapalım ki, başarılı darbe yargılamaları yapmış ve karanlık bir dönemi kapatabilmiş toplumlar gibi biz de bu uğursuz geleneği sonlandırıp, gelecek kuşaklar için bu kapıyı tümden kapatabilelim?
Eğer “bizden bişey olmaz”cılardan değilseniz, bu davaları yeniden ve hiçbir mağduriyeti gözardı etmeyecek bir perspektiften kurtarmanın yolunu yordamını yeniden konuşmak zorundasınız.
Yol haritasını beraber çizmek…