Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Çözüm sürecini biz başlattık HDP bitirdi…” dedi ve tartışma alevlendi. Bu mesele buzdolabına konmuştu. Kamuoyunun bir kesimi sürecin yanlışlığı konusunda kesin kanaatlere sahipti.
Hatta ihanet süreci olarak görenler de vardı. Zaten MHP lideri Bahçeli, dünkü konuşmasında, ortağına özetle, “Bir daha bunu duymayayım” anlamına gelen bir uyarı yaptı.
Çözüm sürecinin kopmasından yani 2015 yılından bu yana 6 sene geçti, tartışma hiç bitmedi. Çünkü, çözülmesi gereken bir mesele orta yerde duruyor. Siyasetin konusu olarak gündemi işgal ediyor. HDP, bu sorunun yarattığı bir parti. Bu akım buharlaşıp uçmuyor, ona oy veren, destek veren kitle de yerli yerinde duruyor. Bugünlerde sanki yeni bir seçim ortamına girmiş gibiyiz.
İktidarın adayı belli, muhalefetin adayı tartışılıyor. Karar verici iki lider yani Kılıçdaroğlu ve Akşener, anlaşarak adayı belirleyeceklerini söylüyor. Geriye DEVA, Gelecek, Saadet Partisi ve HDP kalıyor. Muhtemelen HDP dışındaki üç parti, Millet İttifakı’nın adayı üzerinde anlaşacaklar.
Seçmenin tercihi
Asıl mesele burada başlıyor: HDP seçmeninin tercihi ne olacak? HDP dışındaki partilere oy veren Kürt seçmenlerin tercihi ne olacak? Kritik önem taşıyan bu tercih neye göre şekillenecek? Önce şunu anlamaya çalışalım: Bu seçmen kitlesi ne istiyor?
Benim görebildiğim kadarıyla bu istekler şöyle sıralanabilir: Kimliğe saygı… Dil, kültür ve geleneğini yaşatıp, seçtikleri tarafından temsil edilmek… Belediye başkanlarının hapse atılmaması, yerlerine kayyum atanmaması… Bu kitle PKK’nın silah bırakmasını istiyor… Çocuklarının dağdan inmesini gözlüyor… Çözümü, Türkiye’nin içinde ve siyasette görüyor…
Kanımca Kürt sorunu işte budur ve bundan ibarettir. Yıllarca konuyu tekelinde tutan asker, “Kürt sorunu yoktur” dedi. Onca acıya rağmen bu sorun çözülmedi. Çözüm süreci, bu sorunu görenlerin çabasıydı, gerçekçi bir projeydi. Eksikleri, yanlışları vardı…