Liberaller mi daha hoşgörülüdür, yoksa muhafazakârlar mı? Veya farklı görüşlere "ilericiler" mi daha tahammül sahibidir yoksa "gericiler" mi?
Saygın araştırma şirketi Pew'un son araştırması siyaset teorisinin uygulamada epey farklı sonuçları olabileceğini gösteriyor.
Araştırma sonuçlarına göre ABD'de liberallerin siyasi farklılık yüzünden hem sosyal medyada, hem de gerçek hayatta arkadaşlıklarını sona erdirme oranı muhafazakârlardan daha yüksek.
Yani ABD'de kendisini "ilerici" olarak tanımlayanların siyasi görüşlerine katılmadıkları arkadaşları ile gerçek hayatta selamı sabahı kesme oranı da, sosyal medyada arkadaşlıktan çıkarma oranı da muhafazakârlara göre ciddi oranda fazla.
Bu eğilim aslında Türkiye'de de anektodal anlamda desteklenebilen bir olgu. Türkiye'de de kendini sol ve ilerici olarak tanımlayan insanların hem bireysel anlamda, hem de siyaseten kendinden farklı hayat biçimlerine veya siyasi görüşlere karşı tahammülsüz olduğunu gözlemlemek mümkün.
Kampüsünde yanından bile geçmeyeceği mescidin kapanmasını isteyen ODTÜ'lü öğrenci, sadece kendinden başka bir partiye oy verdiği için başkalarına hakaret hakkını kendinde bulan kanaat önderi, toplumdaki farklı hayat biçimlerini "ıslah" etmeyi kendine misyon edinen siyasetçi. Yani "iyilik" adına bir çeşit zorbalığı meşru gören bir "ilericilik."
İşin fenası bu zorbalığın kendinden menkul bir şekilde normal ve meşru görülmesi.
Facebook'ta siyasi görüşünü yeterince hoşgörülü bulmadığı bir arkadaşıyla görüşmeye son veren bir kişinin hoşgörüsüzlüğü bir ilericilik unsuru olarak tanımlaması.
İlerici bir idealin günlük hayata yansımasının son derece gerici bir şekilde gerçekleşmesi. İnsanlığı kurtarmak gibi büyük misyonlar adına, günlük hayattaki insani ilişkilerde ceberutluğun meşru kılınması.