Türkiye’de birçok fay hattı var. Ellerinden geldiğince bu hatları tetiklemeye çalışan ve yoğun bir hareket içinde oldukları gözlemlenen örgüt sayısı da çok fazla. Son emarelere bakılırsa (Irak ve Suriye’nin kaotik hali, PKK’nin sol örgütlerle birleşerek kurduğu yeni “cephe”) bundan sonrası da zor geçecek.
Terör her yerde belli amaçları gözetir:
Hükümeti aciz göstermek ister.
Sağduyuyu ortadan kaldırıp toplumsal nefreti harekete geçirmeyi amaçlar.
Kimlikleri karşıtlık içine sokup çatıştırmayı planlar.
Korku salıp normal hayatı işlemez hale getirmeyi arzular.
Ülkeyi yönetilemez kılmanın peşinden koşar.
Demokrasi dışı arayışlara zemin hazırlamaya çabalar, vs.
Bununla birlikte Türkiye’nin karşındaki dalga bundan öte bir boyuta sahip. Etyen Mahçupyan’ın belirtiği gibi, artık salt “kör bir terör faaliyeti” yok, stratejisi olan “sistematik bir savaşın taktiksel hamleleri” var. Mesaj açık: “İşler sizin sandığınız gibi olmayacak ve siz bizim merkezimize girdiğiniz ölçüde biz de sizinkine gireceğiz.” (Karar, 15.03.2016)
Sorun, içte ve dışta buna nasıl karşılık verileceğidir. Herkese düşen vazifeler, herkesin elini altına koyması gereken taşlar var. Bu meyanda beş noktaya temas edilebilir:
1. Patlamalar araçsallaştırılmamalı. Saldırganlar hedeflerinin mevcut iktidar olduğunu belirtirler. Gayeleri; iktidar karşıtlarının desteğini almak veya en azından kendilerini “anlamalarını” sağlamaktır.
Hedef iktidar değil toplum…