PKK'lıların, silahlarıyla Kerkük'te görünmeleri, Ankara'nın tepkisiyle karşılaştı. PKK'nın “Musul'u DAEŞ'ten arındırma operasyonu” içinde yer alma ihtimali, Türkiye tarafından kabul edilmiyor. Kandil, öte yandan, Türkiye içinde eylemlere devam ediyor. TSK da, farklı bir strateji içine girdiğini söyleyerek, Kandil'in elindeki mevzilere operasyonlar düzenliyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan, “bunun yeni bir güvenlik stratejisi olduğunu” söylüyor: “Bundan sonra bıçak kemiğe dayanana kadar sabretmeyeceğiz(…) Bize saldırmalarını beklemeyeceğiz. (…) Uzun yıllar PKK bize saldırdığında karşılık veriyorduk. Bundan sonra içeride ve dışarıda PKK'yı saklandığı inlerinde bulup bertaraf edeceğiz. (…) Biz kendilerini bulup yok etmeden nereye gidecekse gitsinler. Aynı şekilde yurtdışında üslendikleri yerlerde rahat nefes alabilecekleri bir yer olmayacak." Bu “yeni” söylem ne gibi sonuçlar verebilir? Bunu zaman içinde değerlendirebileceğiz. Netleşen şu: Bu karmaşık coğrafyada, Türkiye'nin Kürt meselesi de, artık daha bölgesel bir mesele.
İçeride çözüm zorlaştı
PKK, geçmişte, “ülke içinde çözüm”e eğilim gösteren bir dil kullanırdı. Bundan uzaklaşma eğilimleri belirginleşiyor. “Bölge koşullarının ellerini güçlendirdiğini düşündükleri” söylenebilir. Kargaşa ortamında, ABD desteğinin sağlanması, onları cesaretlendirmiş olabilir. Bölgenin değişik dengeleri içinde, ABD desteği ne kadar kalıcı olabilir? PKK, Türkiye ve Barzani yönetimini karşısına alarak, “kalıcı” hedeflere ulaşabilir mi? İran, denklemde nasıl bir rol oynayabilir? Rusya, Türkiye’yi karıştıracak bir strateji içinde yer alabilir mi? Savaşın gidişat ve kaderini belirleyebilecek faktörlerden biri, elbette Kürtler. Şu önemli: “Türkiye ile sonsuz bir hesaplaşma” stratejisine destek verecekler mi?