Yurtdışından bir 68'li arkadaşım, mesajında, Diyarbakır Belediyesi eşbaşkanları Gültan Kışanak ve Fırat Anlı'nın gözaltına alınmalarına, "sessiz kalan sorumluluğa ortaktır" diye tepki göstermiş.
Kürtlerin hak ve hukukunu 50 yıldır savunan, demokrasi için bunun olmazsa olmazlığına en başından beri vurgu yapan biriyim. "Çözüm süreci"ni bu nedenle hayati önemde gördüm. Toplumun büyük bir ağırlığının o dönemde barışa ve Kürtlerin kimlik taleplerine sıcak yaklaştığına tanık olduk.
Çözümü istemeyenler
PKK ve devlet içinde; "barış yolu"nu doğru bulmayan, çatışmadan rant umanlar, boş durmadı. PKK, şehirlere silahlı yığınak yaptı. Belli ki, "özyönetim" ilanına, uzun zamandır hazırlanılıyordu… Devlet tarafından görünen resim: Barışçı çözüme, "ihanet süreci" adını veren FETÖ; bölgedeki bütün kritik askeri mevzileri eline geçirmiş durumda.
Büyük olasılıkla, iktidarın önüne, "Bunları askeri olarak yok ederiz, bize yol açın" raporları kondu. Çözüm sürecinden sonra, 7 Haziran 2015 seçimlerinde, HDP, yeni bir umut yaratmıştı. PKK'nın bu döneme denk gelen "özyönetim" ilanı, bir savaş çağrısıydı. PKK'yı hareketlendiren, Suriye'deki ABD desteği oldu. PKK'nın savaş ilanı, devlet içinden buna sert bir karşılık verilmesi; HDP'yi çaresizleştirdi, iki arada bir derede bıraktı.
Başlangıçta "özyönetim" ilanlarını eleştiren açıklamalar yapıldı. PKK şiddetinin durdurulmasını istediler. Ancak PKK'nın sert tutumu sonrası gerilediler. Duruma boyun eğen, zaman zaman mazeret üreten bir noktaya savruldular.