Özellikle Batı'da 11 Eylül saldırısından sonra siyasi şiddeti İslam ile ilişkilendirmeye yönelik yoğun bir kampanya yapıldı.
Bu kampanyanın merkezindeki argüman İslam'ın diğer "tek tanrılı" dinlerden farklı olduğu ve kategorik olarak şiddete izin verdiği yönündeydi. Yani İslam diğer dinlerden güya farklıydı. Bu bakış açısına göre İslamiyet, özü itibariyle şiddete kapı aralıyordu.
Bu argümanın ne kadar boş ve çarpık olduğuna dair aklı başında tüm sosyal bilimciler; tarihçiler, siyaset bilimciler, antropologlar arasında bir konsensüs olmasına rağmen, bu görüş özellikle Batı kamuoyunda geniş destek buldu.
Şimdi yeni bir çalışma son derece güçlü ve çarpıcı bir şekilde bu tezi boşa çıkarıyor.
Tom Anderson bir bilgisayar mühendisi. Kur'an ile Eski Ahit ve Yeni Ahit metinlerini dijital ortamda bir mukayeseye tutuyor.
Ve sonuç ne çıkıyor:
1- Tüm bu metinler arasında şiddete dair en çok vurgu yapılan kutsal kitap Eski Ahit. Bu vurgu Kur'andaki şiddete yönelik ifadelerin tam iki katı.
2- Eski ve Yeni Ahit'te öfke duygusunu çağrıştıran temalar Kur'andakinden fazla.
3- Öldürme ve yok etmeye yönelik ifadeler Kur'anın %2.1'ini, Yeni Ahit'in %2.8'ini, Eski Ahit'in ise %5.3'ünü oluşturuyor.
Bu elbette İslamofobikler için üzücü bir haber; zira tüm argümanları net bir şekilde çökmüş oluyor!
İslam'ın diğer dinlerden daha şiddete yakın olduğu yönündeki safsata gayet bilimsel bir şekilde yanlışlanıyor.
Yani şiddeti açıklamak için dinî kaynaklara değil; tarihe, sosyolojiye, ekonomiye, siyasete bakmak gerektiği gerçeği bir kere daha teyit edilmiş oluyor.