Yapımına 1992 yılında başlanan ve Yenikapı – Hacı Osman metrosu, 16 Eylül 2000 tarihinde hizmete girmiş olup günde ortalama 320,000 yolcu taşımaktadır. İstanbul metrosunda yaşanabilecek her türlü olumsuz duruma karşı senaryolar hazırlanmış ve bu senaryolarla ilgili simülasyonlar yapılarak çözüm planları hazırlanmıştır. İstanbul metrosunda, istasyonların her bölgesinde bulunan kameralarla sistem sürekli gözlemlenmekte ve kontrol edilmektedir. Ayrıca üniformalı güvenlik görevlileriyle kontrol sağlanmaktadır.
En son teknoloji ile inşa edilen İstanbul metrosunda, güvenilir bir yangın emniyet sistemi mevcuttur. Sistemin her yerinde yangın ihbar dedektörleri bulunmaktadır. Kullanılan tüm ekipmanlar yüksek derecede ısıya dayanıklı ve zehirli gaz çıkarmayan malzemelerden seçilmiştir. Yangın durumunda insanların güvenli biçimde tahliye olması için, sınanıp ispatlanmış, güvenilir bir duman kontrolü ve tahliye sistemi vardır. Hattın sinyalizasyon, makas ve araç sistemi, tam otomatik olup ihtiyaç halinde manuel olarak da çalıştırılabilmektedir.
İstanbul metrosunda tüm sistemin enerji beslemesi iki ayrı noktadan yapılmaktadır. Her iki besleme noktası da devre dışı kalırsa 15 saniye içinde jeneratörler devreye girmekte ve tünel içerisinde kalan tüm trenler en yakın istasyona ulaşarak yolcularını tahliye edebilmektedir. Enerji beslemelerinin kesilmesi ve jeneratörlerin arızalanıp devreye girememesi durumunda, aydınlatma sistemi ve elektronik kontrol sistemleri 3 saat süreyle kesintisiz güç kaynakları vasıtasıyla beslenebilmektedir.
Bendeniz her gün metroyu kullanan bir yurttaşım. 1980’leri yaşamış biri olarak, o dönem Tarabya’dan Mecidiyeköy’e gitmek için ne rezillikler çektiğimi ve kaç saat tıklım tıklım bir minibüs veya otobüsün içinde kaldığımı, hâlâ üzülerek hatırlamaktayım. Umarım 2017 yılında bitecek olan yeni hatlar tamamlandığında, İstanbul’un trafik sorunu bir nebze azalır.
Bütün bunları yazmamın sebebine gelince. Yaklaşık son altı aydır, Levent metro durağının merdivenlerinden çıkarken, tuvaletlerden gelen iğrenç ve dayanılmaz derecede keskin idrar kokuları karşılıyor yolcuları. Bendeniz o kadar bu kokuya alıştım ki inanın koku olmayınca garipsemeye başladım. Şaka bir yana, böylesine muhteşem bir eseri görünce insan kendi kendine “nasıl olur bu devirde bu koku” diye garipsiyor? Maalesef, İstanbul’a ve Levent’e yakışmayan bu durumu Ulaşım İstanbul yetkilileri umarım fark eder ve bizler de bu nahoş amonyak kokularından kurtuluruz. Bir başka şaşırtıcı gözlemim ise insanlarımızın bu kokulara nasıl duyarsız kaldıklarıdır.
Umarım bir dahaki makalemde amonyak kokusu giderildi diye okursunuz.