İstiklal Caddesi’nde bir grup ellerinde bayraklarla yürüyor. Beşiktaş ve Kayseri'deki katliamları protesto ediyorlar. Topluluk, sık sık, şu sloganı tekrar ediyor: “Türk-Kürt kardeştir, PKK kalleştir.” Bunca acı ve öfke içinde, halkların kardeşliğine vurgu yapılması, önemli. Normalde, böyle dönemlerde, “milliyetçi söylem”ler yükselişe geçer ve farklı olan her şey düşman gibi görülmeye başlar. Türkiye'nin bir Kürt sorunu var, bir de şiddet ve terör sorunu. PKK, “Kürtlerin hakkını hukukunu savunmak için” ayaklandığını öne sürüyor. Yüzlerce, binlerce Kürt genci, örgütün çağrılarına uyarak dağa çıkıyor, acımasız vahşi katliamlara ortak oluyor. Türkiye’nin, önemli adımlar attığı gibi, yeni adımlar atabileceğinin de işaretlerini verdiği bir dönemde, şiddet yükselişe geçti.
Çözüme destek
7 Haziran 2015 seçimlerinde HDP yüzde 13.12 oyla 80 milletvekili çıkardı. Bu, demokratik ve barışçı çözüme kararlı bir destekti. Çatışmasızlık döneminin yarattığı bir sonuçtu. PKK, bu tabloyu, hendek ve barikatlarla geçersiz ve sonuçsuz hale getirmek için harekete geçti. O gün bugündür, PKK, “sorunu Türkiye ile çözmek”, “Türkiye'nin içinde çözmek” gibi perspektiflerden uzak. Şu anda izlenen çizgi; bir iç çatışmayı kışkırtmaya, bir etnik kamplaşmanın zeminini hazırlamaya odaklı… PKK'nın günümüzdeki temel stratejisi, “Suriye'de ABD'nin desteğini alan PYD'yi Kuzey Suriye'de egemen kılmak ve kurulan kantonal yönetimlerinin devamlılığını sağlamak ve de bölgede yeni hakimiyet alanları oluşturmak” şeklinde tanımlanabilir.