Özal yaşarken de arkasından da en çok söylenen niteliği bu değil mi?
Halkın adamı.
Kimdir halkın adamı?
Halkın adamı olmak için halkın adamı adayı ne yapar?
Halka öğreten mi halkın adamıdır, ömrünü halk için heder eden, halk için büyük hedefler koyan ve o hedefe onunla yürüyen mi?
Halk öğretilmesi gereken kitle midir?
Herşeyden bihaber halk, ‘aman bir adamım olsun, adamımın da adamları olsun, bana öğütlesin, öğreterek, beni çukurumdan kendi katına çekip çıkarsın, adam etsin,’ mi diyor?
Halkın adamı hak’kın adamı olmazsa olmuyor mu?Yoksa ikisi ayrılmaz mı?Biri eksikse, çakma mı oluyor?
Bir çırpıda kimler sayılabilir, halkın adamı olarak?
Kurtuluş dönemi kişizadelerini dışarda bırakalım, savaşzedeler diyerek…
Onlar farklı ve zor dönemlerin, ayrıcalıklı, hoşgörülmesi gereken kişileri.,
Şimdi kalkıp Gazi paşa halkın adamıydı, ama, İnönü monşerdi, hatta Attila İlhan’ın dediğindendi, desek, olmayacak…Ayrıca bilemeyiz, hangisi hangi konularda halktandı, hem halkın adamı olup, hem ona ters düşerdi…
Menderes , çiftliklerine, farklılığına, pervasızlığına bakıldığında halka uzak sanılsa da, yanlış zamanda, kurtlar sofrasında büyük ülke ideali kurmak, bazısını hayata geçirerek, malum sona varmaktan başka yolu, çaresi olmayan halkın kadersiz adamıydı, denebilir mi?
Ecevit, ‘toprak işleyenin, su kullananın’ derken, dağa taşa Karaoğlan yazılırken, Kıbrıs fatihi olarak değil, bu söylemi söylemine karşın, bunu yapmasına rahatlık verilmeyen, 11’ler transferi ve Erbakan’a rağmen, toprağı işleyene, suyu kullanana sunamayan, engin gönüllü, bilge, sanatçı ruhlu ve elbet iyi eğitimli bir kişizade oluşuyla, halkın adamıydı…
Eşiyle birlikte gerek yetiştikleri üniversite, gerek kök-kömeçleriyle, hem anadili iyi kullanmak hem sular seller gibi İngilizceleriyle, bir dönem hepimizin önderi, sevdiği, sözünün üstüne söz konmayan kişiydi. Eşinin en ünlü markaların aynı renk ve aynı model etek-bluzundan onar yirmişer aldığına şaştığımızı anımsıyorum, kandırılmıştık…Hep aynı giysiyle gezecek kadar bizden değiller miydi yani?Değillermiş.
Sayın Demirel halkın adamıydı demem, diyemem, ima bile edemem. Halkın içinden gelip de ona bunca ters düşen ve halkın çocuklarına mecliste hiç unutulmayacak çift kol kaldırarak idam diye direten…Neyse, susalım…Halkı için büyük hayalleri ve yaşıyorken yaptırdığı müzesi olmak, o hayallerin, Gap gibi en önemlisini hayata geçirmek, bayramlarda çifte kurban kesmek, İslami buyruklara harfiyen uymak, fazlasıyla halk ağzıyla konuşmak yetmiyormuş,halkın adamı olmak için, bunu öğretti en azından.
Bölükbaşı, Gülek, Feyzioğlu,Karayalçın, Çiller, Erbakan, Türkeş, Sunalp, Evren , Gürsel, Baykal insaf edin, yüzde kaç halkın adamıydılar, evet Çiller de, erkek siyasetçi duruşu ve mantığıyla?
Halkın adamı denebilir mi, onlara? Kendilerini halkın epeyce üstünde sayan, esasen zaten öyle olan bu kişilere?…Çiller, sosyolojik araştırmalara konu olabilecek bir siyasetçi tipiyken, üstünde gereğince durulmadı, deşilmedi…
Özal , halkın adamı tanımlamasına bu saydıklarımız arasında en çok uyandı .
Doğaldı, Kürt sorununu düşünen/ barışa yönelendi, espriliydi, lidere kahkaha ve babacanlık unsuru onunla eklendi, siyasete ailesiyle birlikte girdi.
Kahveci, evet, o da halkın hakiki adamıydı, Yazıcıoğlu ile birlikte safdışı edilmeleri bundandı belki, Bitlis paşa gibi tıpkı…
Günümüze gelince…
Koşullar ortada, halkın adamı olma, halkın adamı olamama koşulları…
Sizce kim?
Kopya çekmeden ve elinizi kalbinize koyarak söyleyin, korkmayın.
Günümüzün, son yirmi yılın en hakiki ve en birinci halkın adamı kim, sizce?