Günay Aslan

Haftalardır oluk oluk kan akıyor. Bu kanlı ve karanlık günlerde karşılıklı olarak durmadan acı, gözyaşı ve öfke biriktiriliyor. Buna son verecek tek aktörse PKK’dir. Bir halkın geleceğini Erdoğan düşmanlığına kurban etmeyecek kadar sorumluluk sahibi, gerçekçi, deneyimli ve birikimli bir partidir.

Siyasi belirsizlik giderilememiş, seçim sonrası hükümet kurulamamış olsa da, mevcut hükümet buraya yönelmeli ve toplumu da bunun için seferber etmelidir.

Soğuk bir kış gecesi şişme bir botla Türkiye-Yunanistan sınırındaki Meriç nehrine açıldım; o gece orada ölecekken de tesadüfen yaşadım. Kaçmayı başardım ve arkamda yangın yerine dönmüş, kan revan içinde bir ülke bıraktım.

Hızlı ve cesur adımlar bayram öncesi atılır veya bunun işaretleri verilirse, en ideal koalisyon seçeneği olan AK PARTİ-HDP hükümetinin kurulması imkan dahiline girer. Bu da halklarımızı ve Türkiye’yi her alanda güçlendirir.

Seçmenin tercihi siyasette karşılık bulamıyor. Bulamadığı içindir ki seçim sonuçları siyasi istikrar yerine kaos üretebiliyor. 7 Haziran seçimlerinin açık bir biçimde gösterdiği gibi, Türkiye’nin siyaset sınıfı toplumun değişim hızına yetişemiyor.

The Kurdish political movement cannot help but see that despite his dozens of mistakes, Erdoğan remains its best, indeed single possible partner among all current options. Nevertheless, instead of looking for better ways of collaborating with him, it keeps pursuing an unfortunate policy of trying to dig him deeper into the pro-Army hole where he has currently retreated.

Kürt siyaseti, Erdoğan’ın onlarca hatâsına rağmen Türkiye’de mevcutlar içindeki tek partneri olduğunu görüyor; ancak, onunla işbirliğini geliştirme yerine, onun içine çekildiği Orducu çukuru -- ne yazık ki -- derinleştirme politikası izliyor.

Türk devletinin düşman mı müttefik mi olduğu sorusuna bütün bileşenleriyle Kürt siyaseti de net bir yanıt vermelidir.

Bütün denklemlerde kilit mesele olan Çözüm Süreci hem krizin ana nedeni hem de krizden çıkışın anahtarı olarak orta yerde duruyor.

HDP ile AKP aralarındaki çelişki ve çatışmaları çözemiyor. Bunlar eski alışkanlıkları ve karşıtlık siyasetini aşamıyorlar. Hal böyle olunca da geleceği birlikte inşa etmek yerine, birbirlerini bastırmaya ve darbelemeye çalışıyorlar.