Çeviriler

New York Times yazarı David Brooks yazdı: “Biz Trump karşıtları iyi adamlar oluyoruz. İlerlemenin ve aydınlanmanın güçleri olan ‘iyi adamlar’. Trumpçılar ise gerici yobazlar ve otoriterleri temsil ediyorlar. Bu argümana kısmen katılıyorum diyebilirim, fakat argüman aynı zamanda elitlerin kendi kendini tatmin etmesi sağlayan bir anlatı. 2020'de Biden yalnızca 500 kadar ilçede seçimleri kazandı, fakat bu 500 ilçe Amerikan ekonomisinin yüzde 71'ini oluşturuyor. Trump ise 2.500'den fazla ilçede kazanmıştı fakat bu ilçeler toplam ekonominin yalnızca yüzde 29'unu oluşturuyordu. Daha az eğitimli sınıflardaki insanların neden ekonomik, siyasi, kültürel ve ahlaki saldırı altında oldukları sonucuna vardıklarını ve neden eğitimli sınıfa karşı en iyi savaşçıları olarak Trump'ın etrafında toplandıklarını anlamak zor değil. Trump, işçiler için en tehditkâr görünen insan setinin girişimciler değil, uzmanlaşmış sınıf olduğunu çok iyi anladı. Yani biz. Sosyolog E. Digby Baltzell'in on yıllar önce yazdığı gibi, "Tarih, kast ayrıcalıklarını önderliğe tercih eden sınıfların mezarlığıdır." Bizim sınıfımızın şu anda flört ettiği kader tam olarak budur.”

Şu anda bu metni, sahip olduğum en güzel ve en güvenilir Amerikan yapımı Apple dizüstü bilgisayarda yazıyorum ve bu neredeyse on yıllık bir bilgisayar. Bu yazı Daily Mail'in merkezine ışınlanmadan önce, Elon’un sahibi olduğu yüzlerce alçak yörünge uydusundan birine yükselecek ve elbette İngiliz sistemini kullanmıyor olmak bana acı veriyor. Bugün ABD, Avrupa'yı peşinden sürüklüyor. ABD'nin şu anda Euro bölgesinden neredeyse yüzde 50 daha büyük. Üstelik yaklaşık 100 milyon daha az insanla! Brexit'i bu kadar sert bir şekilde desteklememin ana nedenlerinden biri, Britanya'nın bu yorgun ve başarısız Avrupa ekonomik modelinden, kötü düşünülmüş düzenlemelerden ve büyük ücret dışı maliyetlerden kaçması gerektiğine inanmamdı. Bu kafes dövüşçülerini milyarlara ulaştıran çılgın macera ruhuna gerçekten hayran olduğumuzu ve takdir ettiğimizi göstermeliyiz! Bu Amerikan devlerini yaratan özgünlük ve enerjiyi bu ülkede serbest bırakmalıyız.

Son yıllarda Orta Doğu'da yaşanan şiddet ve istikrarsızlığın en önemli nedenlerinden biri, modern anlayışlar için her ne kadar rahatsız edici olsa da, ilk kez bölgede emperyal olarak hakim olan bir düzenin bulunmuyor olmasıdır. Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünden bir asırdan fazla bir süre sonra bile Orta Doğu’da hala imparatorluğun kurduğu düzenin yerine geçecek bir düzen kurulamadı. Ama ister Osmanlı ister Avrupa olsun, imparatorluklar istikrar sağlamış ancak çok az saygınlık kazandırmıştır. Arapların en nihayetinde istedikleri şey demokrasiden ziyade haysiyet ve saygınlıktır. Dünyanın kötü diktatörlükler ve örnek demokrasiler olarak ikiye ayrılamayacağının, aksine bu ikisinin arasında pek çok gri tondan düzen ve rejim oluştuğunu New York ve Washington'daki entelektüeller ve politikacılar pek kavrayamıyorlar.

Üç aydan kısa bir süre önce Erdoğan, Amerika'yı hükümetini devirmek için komplo kurmakla suçluyordu. Rusya ile "özel ilişkisinden" bahsediyor ve İsveç'in NATO'ya girmesini engellemekle tehditler savuruyordu. Şimdi ise seçimlerde zafer kazanmasının ardından Batı'ya göz kırpmakta. Fakat Erdoğan'ın stratejik olmaktan çok taktiksel olan ve çoğunlukla ekonomik gereklilikten doğan açılımları temiz bir sayfa açıldığı anlamına gelmiyor. Türkiye'nin lideri demokrasi ve insan haklarındaki sorunların üstesinden gelmeye, hatta bunları kabul etmeye bile gerek görmüyor.

2017’de yazdığı Tiranlık Üzerine kitabıyla tartışmalar yaratan Yale Üniversitesinden Profesör Snyder Batı'nın Putin'i neden yanlış anladığını ve geçmişin Ukrayna'daki savaş konusunda bize ne söylediğini anlatıyor: “Şubat 2022, ikinci bir "1938 anı"ydı. Şahsen benim için 1938'e yapılan atıf gerçekten çok önemli çünkü bu korkunç bir hataydı. İngiltere ve Fransa Prag'ın arkasında durmuş olsalardı, İkinci Dünya Savaşı’nı imkânsız hale getirebilirlerdi; ya da en azından savaşın bu şekilde çıkmasını sağlayabilirlerdi.” “Soğuk savaşın sona ermesiyle birlikte, Batılı liberal siyasi düzen tarih dışı bir uyuşukluğa sürüklendi. Tarih kokteyl partisi sohbeti haline geldi. Sorun şu ki, tarih olmadan birinci sınıf siyasi sorunlarla gerçekten başa çıkamazsınız.”