Ölüm, sessiz oyunlarıyla dört yandan
Kuşatıverdiğinde tiyatro çadırımı,
İzin ver, Allah’ım, izin ver, o sırada,
Çadırın kapısının önünde,
Ney üflemeye elli sekizinde başlayan
Ve gece gündüz üflemeye doymayan
Bu yaşlı sâzende kulun,
Sana şükür ve dua niyetine,
Duyulmamış ezgiler üflüyor olsun ney’e!
Ve izin ver, o üflerken,
İpek sesli, yağmur sesli melekler,
O son doğaçlamalar için,
Senin ‘Yoksullar ve Şairler’ kitabından
Fakirin ‘Yoksullar ve Şairler Kitabı’na
Ağır semaî düzeninde
Sekiz kanatlı güfteler indirsinler,
Hani şu, balçığına
Senin kendi ruhundan üflediğin,
Âlemlere sığmayan
‘İnsan’ adlı, muhteşem şiirinin
Ölüleri dirilten rüzgârıyla
Kalemi de, defteri de, ney’i de,
Sürurdan ve cezbeden
Deliye, divaneye çeviren
Tatlı dilli, nar dudaklı dizeler…
10 / 16 Haziran 2015
‘Dualar ve Ayinler’ Kitabı
