Çobanlar

Sözcüklerin çobanı,çobanların ozanı Yaşar Kemal’e..dağlarımızı bayırlarımızıkınalı kuzularımızıkepeneklerimizi ve kavallarımızınebilerin peşindensuyun üstünde seğirtençarıklarımızıelimizden alıpkredi kartları verdiler bizeher sabah gecenin rahmindenkilim gibi nakışlı rüyalarlayeniden yeniden doğansonra rüzgârıyla içimizde dağ bayırTanrı soluğuyla dolaşıpyüzümüzü ve ruhumuzu okşayankünhümüze sokulankırların yekpare zamanınıpınarlarımızı derelerimizibütün o uçan kaçanve akan şeylerimizi elimizden alıpkaldırımlarda serilip yatansürünen ya da hınca hınçyerin yedi kat dibinde geçenve her biri paslı mıh gibi ruha çakılanfâni günlerikısır geceleri verdiler bizedağın öteki yüzünegönlün bağlarına bahçelerineçiçekli patikalar döşeyensevdalarımızı elimizden alıpucu cafelere pizzahutlarahollywood soslu mozerellalıazgın hazlara çıkankarışık rüyaları verdiler bizetüylerimizi yoldulardillerimizi bozdularruhlarımızı kazıdılarsonra yalayalım diyebulaşıklarını obez bir medeniyetinüstüste yedi şehir dolusuyığarak önümüzeçırak çıkardılar yüreklerimizieline diline beline gafiltüredi ve takma benliklerimizekörleştirdiler sağırlaştıdırlareğdiler büktülerkendilerine benzettiler bizive cinlerineperilerimizive ifritlerinemeleklerimizi23 Şubat 2015