oyun kişilerinden biri diyor ki,
“bugün ben de, şairler gibi,
kapılarımı açtım ardına kadar,
dayadım pencerelerimi
ve görünür kıldım içimi kıyı bucak
en uzak, en izbe köşelerine
varıncaya kadar…
şu bozkır işte, şunlar dumanlı sıradağlar!
şu, kalaylı sahan gibi çıplak,
umursamaz gök!
sonra, şu uzaktaki köy,
şunlar sessiz, tenha sokaklar
ve Tanrı’nın köyüne kovulmuş
utangaç çoculuğum benim…
hepsinden ilgi çekici olansa,
bakın, bakın, şu, dikenler,
çalılar arasında otlayan
yabani beyaz keçi,
şu sakallı yaşlı keçi:
dağ bayır, insanlardan kaçan
şu filozof yalnızlık yani,
şu kalender şair müsvettesi
ve onun, hokkabazlar gibi, sürekli
gözü kaşı oynayan
kendi kendini kemirme zevki…
işte benim içim, bayanlar, baylar!
işte içime kurulu sahne
ve repliklerinden şiir çıkardığım
öteki oyun kişileri!”
22 Eylül 2010
‘Dağın Arka Tarafı’ Kitabı
