Dostlarım sormaktan çekiniyorlar, bana,
Böyle her vadide bu kadar fazla sözü
Ve bu kadar üst üste…
Nereden peydahlıyor
Ve nasıl yazabiliyorum diye.
Ben de onlara diyorum ki,
Ben günlerin kitabını müsrifçe
Yaprak yaprak koparıp
Yol boyunca rüzgâra
Yahut hanın ocağına atarken,
Meğerse içimin yollarında bir yolcu
Kendi yol defterine
Yazıp durmuş, yazıp durmuş
Ne gördüyse, ıvır zıvır,
Ne bulduysa içimde.
Ben de günün birinde işte
O defteri buluverdim, dostlarım,
O defteri ve bu şarap mahzenini,
İçimdeki mağaralardan birinde.
Ve oturup okuyorum, gece gündüz,
Okuyor ve temize çekiyorum
O kargacık burgacık yazıları,
Kendi yol defterime.
8 Kasım 2007