Cumhurbaşkanıy'la Afrikada dört ülkeye yaptığımız gezinin, çok değişik anlamları vardı.
Cezayir deyince unutamadığım isimlerden birisi Henri Alleg'dir. Yıllar önce Paris'te bir panelin iki konuşmacısıydık (2000).
Sömürge Cezayir'inde Komünist Parti’ye katılan Alleg, L’Alger Republicain (Cumhuriyetçi Cezayir) adlı gazeteyi çıkardı. Paramiliter güçler tarafından kaçırıldı ve çok ağır işkencelere uğradı. İşkenceyi anlatan kitabı “Sorgu” Fransa’da yasaklansa da el atından yüz elli bin satıldı.
Fransa'nın aydınlarının çoğunluğu suskunluk içindeyken, o direniyor, bedelini de ödüyordu. Cezayir'in Osmanlı mahallesi(Casbah kalesi) direnişin merkeziydi. Kalenin daracık merdivenlerinden aşağı inerken, yönetmen Gillo Pontecorvo'nun “Cezayir Savaşı” filmini yeniden yaşadım. 1954-57'te bu mahallede başlayan özgürlük hareketi, tüm şehre yayıldı. Kanlı bir özgürlük mücadelesine dönüştü.
Türkiye ve Afrika
Erdoğan'ın gezisindeki dört ülke de eski Fransız sömürgeleri.
Kendilerine gelmeye, ayağa kalkmaya çalışıyorlar. Türkiye, bu açıdan onlar için önemli. Müslüman olmak ortak bir kültürel paydayı içeriyor.
Tabii sorunlar çok farklı, kültürler çok değişik, alışkanlıklar başka. Türkiye'de ezilen dünyaya yönelik bir ilgi hep oldu. 1960'larda bizler emperyalizme başkaldıran Vietnam'ı, Laos'u, Kamboçya'yı da ve de Kongo'da onuru için direnen ve sömürgeciler tarafından öldürülen Patrice Lumumba'yı da, Filistinliler'in özgürlük mücadelelerini decandan destekliyorduk. O zaman rüzgar soldan esiyordu.