Şu anda belli hassasiyetleri kaybolmamış insanların birbirlerine en çok sorduğu soru şudur: Savaşın bitmesi nasıl mümkün olabilir?
Bir yıl önce bu sorunun cevabı zaten verilmişti ve tekrar kan dökülmesi ihtimali epeyce uzak görünüyordu.
Geçen temmuzda operasyonlar ve hendek direnişleri başladığında yine birkaç cevap vardı.
Bir yıl içinde cevaplar azaldı azaldı ve bir tane indi: PKK'nın önce şehirlerden çekilmesi.
Hükümet-devlet "çözüm" kelimesini ağza almamaya kararlı olduğuna, "son terörist yok edilinceye kadar operasyon"ları devam ettireceğine göre o tarafta aranacak bir cevap bulunmamaktadır.
Olabilecek tek cevap verildiği zaman da esas olarak iki tepki ortaya çıkıyor. Birincisi "Bir şey olsun da ne olursa olsun" gibi umutsuzluğun kıyısında bir tepki.
İkinci tepki ise PKK'nın şehirlerden çekilmesinin bir şekilde toparlanmasına yarayacağını ve şu andaki durumun devam etmesi gerektiğini düşünenlerin tepkisi.
Bu tepkinin sahipleri "askeri çözümün" sonuna kadar gitmesiyle terörün yok edilebileceğine inanıyorlar. Ya da inanır gibi yapıyorlar.
Bundan önce yaşananlardan örnek vererek bu bakışın zafıyetlerini anlatmak ta mümkün değil. Çünkü daha önceki askeri çözüm girişimlerinin başarıya ulaşmamış olmasını fikrin kendisinden değil, başka koşullardan biliyorlar.
Durumun değişmesiyle ilgili bir inisyatifi Hükümet-devlet değil de PKK kullanırsa, bundan avantaj sağlamış olacağını düşünenlerin bir başka öneri getirmeleri gerekiyor.
Herhangi bir öneri getirmeden "PKK'nın şehirlerden çekilmesi için çaba göstermek PKK'ya destektir" demek siyasi bir tavır bile değildir. Kimse düşünmesin, kimse fikir üretmeye, siyaset üretmeye çalışmasın dediğiniz zaman da şu andaki durumun iyi bir durum olduğunu düşünüyorsunuz demektir ki, bunun siyasi ve insani bir açıklaması yoktur.
Belki "son terörist yok edilinceye kadar" sözünü de bir an önce unutmak gerekiyor.