sevgiden payı olan
ve sevmeyi bilen insan,
kendine sevecek biri
ve bir aşk hikâyesi
bulmakta zorluk çekmez;
bir yol bulamazsa dağı aşacak,
bir eşik bulamazsa
başın koyacak,
bir gece bulamazsa
ateş yakacak,
tutar çerden çöpten,
gündelik teranelerden,
gözyaşından ve balçıktan,
içine yeri de, göğü de alan
bir yalnızlık yaratır
sonra, varlığın yüreğinden
şiirin dudağıyla
can üfler ona.
Kendilik
Kendi künhüne gömülmek için
Geceyi mi istiyorsun?
Gece benim, gece benim, gece ben!
İçindekileri ortaya sermek için
Şafağı mı istiyorsun?
Şafak benim, şafak benim, sabah ben!
Gece de benim, gecenin örttüğü de,
Şafak da benim,
Şafağın ortaya döktüğü de!
23 Ekim 2009