İsterseniz şu açıklamayla başlayayım: Ben geçen yazıda da kullandığım“evlerinde oturanlar” nitelemesini, insanların darbe gecesi fiziken nerede olduklarına işaret etmek için değil, akıllarının ve yüreklerinin nerede olduğunun metaforu olarak kullanıyorum. O tankların üstüne fiziken yürüyebilmenin herkesin harcı olmadığının farkındayım. Tek tek darbe karşıtı herkesi böyle bir aktivizm göstermediği; “evinde oturduğu” için eleştirecek değiliz kuşkusuz. Sokağa çıkmamak, aklıyla gönlüyle darbenin yenilmesini isteyenleri küçültmez ama, çıkıp tankların üstüne yürüyenlerin de ne kadar benzersiz, ne kadar yiğitçe davrandığını teslim etmeyi gerektirir…
İşte bu metaforik anlamda “evlerinde oturanlar”, darbeye karşılar… “Ama”…Erdoğan diktatörlüğü ile askeri darbe arasında seçim yapamayacaklarını söylüyorlar… “Salalarla sokaklara çıkıp tekbir getirenlerin, idam isteyenlerin, demokrasi gibi bir dertlerinin olmadığını” yazıyorlar. Fiziken de, ruhen de meydanlarda değiller.
Bu yaklaşımda darbeyle direnişi aynı derecede “tehlikeli” bulan bir “felç” durumu söz konusu. Bu arkadaşlar bu kötürümlüklerini “demokrat” olmalarına borçlular ve hepimizden daha “politik”ler… “Yüksek bilinç” katından sesleniyorlar…
* * *
“Erdoğan diktatörlüğü” olarak niteledikleri rejimle bir askeri darbeyle kurulacak dikta rejimini “aynı” saymak; makul bir masada söylendiğinde, insanların kafalarını başka yöne çevirip sözü değiştirmeye çalışacağı kadar utanç verici bir cehaleti gösteriyor. Ama dedim ya; makul bir masada… Yoksa siyasi analizin yerini hamasi propagandanın aldığı “nefret edenler cemaati” içinde değil…
Yaklaşık bir ay süren, 79 ilde 2.5 milyon göstericinin katıldığı Gezi eylemlerinde 8 can kaybı yaşandı. Darbeciler, 5-6 saat içinde 60’ı polis, 3’ü asker, 145’i sivil toplam 208 kişiyi öldürdü…