Bir bulut da olabilirdim,
Bir rüzgâr da pekâla,
Bir ağaç da, bir karınca da…
Ama insan oldum, insan,
Ve fazladan, ozan…
Bu iyi mi, kötü mü?
Dönüp dönüp bunu soruyorum
Son günlerde kendime
Ve doyamıyorum düşünmeye
Bulut olup gezinmenin tadını
Dünyanın bu ucundan
Ve gözü göklerde dolaşan
Bir ozanın gözünden,
Dünyanın taa öteki ucuna,
Gözü göklerde dolaşan
Bir başka ozanın yüreğine…
Doyamıyorum düşünmeye
Ağaç olup salınmanın tadını
Dönen dervişler gibi,
Sabah rüzgârıyla yola koyulup,
Akşam rüzgârıyla, taa
Gecenin diplerine…
Sonra dallarında meyvelerle dönmeye,
Sakalarla, serçelerle, bahçedeki yerime.
Doyamıyorum, doyamıyorum,
Doyamıyorum düşünmeye, hele,
Bir karınca olmayı
Ve koşturup durmayı o kılıkta,
Koklamayı, tatmayı
Zerre kadar küçük parçalara,
Kıldan ince yollara, öykülere bölünmüş
Dünyalara, zamanlara sığmayan
Hallerini, Varlığın…
8 Aralık 2015
‘Yüreğe Yapılan Dövme’ Kitabı