Ren geyiği kemiğinden toka,
Küpe, gerdanlık yapıyordu
Kırk bin yıl önce belki
Sevgilisi için insanoğlu.
Kelimelerle kemikleri,
Otları, taşları ve duyguları
Karıştırmasaydı birbirine
Şiir de yazacaktı belki.
On bin yıl sonra bugün
Bir alışveriş merkezinde,
Bir kafede oturmuş
Işıltılı şiirler yazıyor,
Sevdiği birisi için değil, hayır,
Tasarlanmış bir şairin
Başını fena halde döndüren
Tasarlanmış bir kadın için.
Ve o, bunu yazabiliyor diye,
Bütün aşkları birden
Yaşıyormuşçasına iyi
Hissediyor zaman zaman kendini
O kendini iyi hissediyor diye,
Loş kafede havaya saçılmış
Bir kucak tüy gibi uçuşuyor
Kanatları olmasa da, varoluş.
4 Kasım 2009
‘Yüreğe Yapılan Dövme’ Kitabı