Siyasette değişiklik yapmak isteyen ama bunu başaramayan güçler, şimdi de gündelik hayatı katlanılmaz hale getirerek bunu yapmaya çalışıyorlar.
Halkın yaşam alanlarında bomba patlatmak PKK’nın kendi kararı mı, yoksa bazı devletlere taahhüdünü mü yerine getiriyor.
Türkiye’deki iktidarı ne pahasına olursa olsun devirmeyi arzulayan bazı büyük devletlerin Türkiye ile savaşına ayakçılık mı yapıyor, yoksa kırsaldaki operasyonlarda polis veya asker ciddi üstünlük sağladığı için orada çatışmaya girmekten kaçınıyor ve sivilleri hedef alıyor?
Son saldırının faili o mu, IŞİD mi, yoksa DHKPC mi, yoksa başka bir örgüt mü? Bunların çok da önemli yok.
Önemli olan, birbirinden farklı unsurların katliam yaparak siyasi bir değişim ortaya çıkarma konusunda sıraya girmiş olmaları. Bizim kesinlikle izin vermememiz gereken de bu.
Zincirin en önemli halkasını koparmak
Cinayetin rant kapısını kapatmak zorundayız. Bunun için de, o katliamları yapanların bekledikleri şekilde davranmamak zorundayız. Açık olan şu ki, birileri çoluk çocuk öldürerek halkı dehşet içinde bırakmak ve onların infialinden siyasi sonuç üretmek istiyor.
Belki seçimle alamadığı sonucu zor yoluyla almaya çalışıyor ve halka “bu hükümet sizi koruyamıyor, ayaklanın onu devirin” mesajını vermek istiyor. Ama bunu tek başına yapamaz ve zaten yapmıyor. Hem bombayı patlatıp insanları öldürüp, hem de “hükümet terörü önleyemiyor, istifa etsin, veya onu devirin” demek etkili olmaz.
Bunu bombayı koyan söyleyemez. Bu yüzden işlevsel işbölümü yapılıyor.
O bombayı patlatıyor, sureti haktan görünen veya sahiden dolduruşa gelen birileri de “hükümet istifa” diyerek pası gole çeviriyor.
Bombaları patlatanlar ve onların sahipleri, bunun bir siyasi dalgalanmaya sebep olacağının farkındalar ve öyle de oluyor.