Kitap fuarı vesilesiyle gittiğim Siirt’te şehrin barış adası olduğunu bir kez daha fark ettim. Kitaba gösterilen rağbet şehrin ilim ve irfanla dolu geçmişine götürüyor insanı. Başta Tillo’da medfun İbrahim Hakkı hazretleri ve Baykan’da makamı olan Veysel Karanî hazretleri olmak üzere bölgenin manevi iklimini oluşturan nice alimlerin velîlerin ruhunun şehirde yaşadığını gözlemek ümit verici
***
ABD vatandaşlarını uyarmış gitmeyin oralara diye, ama gelseler, Tefekkür Tepesi’ne çıkıp bir talebenin ilmine ve ahlakına olan muhabbetinden, günün ilk ışıklarını hocasının kabrine, hem de başucuna düşürmek için hazırladığı inanılmaz astronomik düzenlemeye şahit olsalar, gönülleri genişler.
Kaldığım yer şehrin biraz dışındaydı, pencerenin uzak ufuklarında okul için yola çıkmış çocukları görünce sabah yedide dışarı çıktım ve öğrencilere karıştım. İlkokul ikiye giden Berivan Özlem Kader ve Rojbin dörtlüsü at kuyruklarını iki yana sallayarak tahmini bir hesapla en az bir kilometredir yürüyorlardı. Onlara refakat eden hiçbir büyükleri olmadan, birbirlerine emanet edilmiş olarak, arabaların üzerlerine yürüdüğü caddelerden geçerek hem de. İnsandan yana bir güvensizlik yoktu demek ki ailelerde. Ekose etekleri, küçücük hırkaları, pırıl pırıl botları ve rengarenk saç tokalarıyla kendinden emin, Kürtçe konuşan kızlar. Selamdan sonra İstanbul’dan geldiğimi duyunca ürperdiklerini hissetmedim değil. Doktor, avukat öğretmen olmak istiyorlardı ama öyle Kafdağı’nın ardında okuyarak değil, bildikleri yerlerden, soludukları tanıdık havadan ayrılmadan.