Duruşmaya giden, selfie çeken, tweet atan konsoloslar ve onları azarlayan Cumhurbaşkanı…
Böylelikle siyasal gündemde öne çıkan bir olaylar dizisinde yeni bir evreye gelmiş olduk.
Bu sürecin, Türkiye’nin hallerini iyi anlatan; ülkenin siyasal kodlarını üstünde toplayan karakteristik bir örnek oluşturduğunu düşünüyorum.
***
Açayım…
Süreç, MİT tırlarına yapılan operasyonla başladı. Hiç uzatmayacağım; bu operasyon tek kelimeyle, meşru hükümete karşı ordu-emniyet-yargı bürokrasisinde örgütlenmiş illegal bir yapının küresel dinamikleri de barındıran politik bir saldırısıdır. Hükümeti hem iç hem de küresel ölçekte sıkıştırmayı amaçlayan bir kampanyanın çok kritik hamlesidir. 17-25 Aralık’ın devamıdır.
Meşru siyasi iktidar operasyona ve faillerine çok sert tepki vermekte kuşkusuz ki haklıydı.
Olay, ceza kanununda açıkça tanımlanmış suç eylemleri içeriyordu; yargının üstüne gitmesi gereken failler vardı. Nitekim operasyonda fiilen rol alan aktörler hakkında ceza soruşturması başladı ve devam ediyor.
***
MİT tırları 19 Ocak 2014 tarihinde durduruldu. Silah taşındığına dair haber 21 Ocak 2014 tarihinde Aydınlık gazetesinde yayınlandı. Aynı haber 29 Eylül 2014 günü de Grihat sitesinde yer aldı.
Cumhuriyet (olaydan 16 ay sonra Haziran seçimleri arifesinde) 29 Mayıs 2015 tarihinde konuyu “haberleştirdi”. Manşet: “İşte Erdoğan’ın yok dediği silahlar”. Aynı gün Can Dündar’ın attığı tweet: “… işte IŞİD’e yollanan silahlar”…
Bunun “özgür gazetecilik”, “büyük habercilik”le ilgisini kuranlar kursun… Bir siyasal kampanya için göze alınmayan itibarsızlık kalmadı zaten bu ülkede. Bir eksik bir fazla ne yazar…
Şu hatırlatmayı borç biliyorum: Gerçekten MİT tırları olayını bütün köşeleriyle öğrenmek isteyenler; o operasyonun asıl haber değeri taşıyan karanlık yüzünü merak edenler Yıldıray Oğur’un ( tırların arkasında ne vardı 1-2-3-4) yazı dizisine başvurabilirler.