Dün bu yazıyı yazdığım sırada, Cumhuriyet’in internet sitesindeki manşet haberinin başlığı şöyleydi: "Müttefikimiz ABD, Rusya ile Suriye için anlaştı."
Haberin içeriğine bakınca, şunu öğreniyoruz: Rusya ile ABD, 27 Şubat'ta ateşkes yapmak üzere anlaşmışlar. Diğer tarafların da, buna uymaları gerektiğini ifade etmişler.
İyi mi, kötü mü?
Bu gelişme, iyi yönde bir gelişme mi, kötü yönde bir gelişme mi? Elbette iyi yönde bir gelişme…
Süregiden çatışmalar, çok sayıda insanın ölümüne yol açmanın ötesinde, gerilimin tırmanmasına neden oluyor. Hatta “Türkiye ile Rusya'nın çatışmaya girme” ihtimalinden bile söz ediliyor.
Bölgede, “saldırı inisiyatifi”, son dönemde, Batı'nın geri durmasıyla, asıl olarak Rusya'nın eline geçmiş durumda. Rusya ve Esad güçleri, ortaklaşa olarak, özellikle “ılımlı muhalefet”i hedef alıyor ve de PYD'ye destek veriyor. Sonuç olarak “Esad rejimini koruma” temelli bir askeri durumdan söz ediyoruz… Ateşkes demek, öncelikli olarak “Rusya'nın durmayı kabul etmesi” demek…
Neden böyle yorumlanıyor?
Cumhuriyet’in haberi sunum şeklinin yaymak istediği hava ise sanırım aşağı yukarı şu şekilde özetlenebilir: “Washington, Ankara'yı, Rusya'yla anlaşarak sildi.”
Evet, Türkiye-ABD ilişkilerinde, özellikle PYD konusunda, ciddi sorunlar yaşanıyor. Bunları tartışmaya, konuşmaya devam edeceğiz.
Daha önce, PYD ile Ankara arasında bazı sorunlar görülse bile, ortaya çıkan meseleler konuşulabiliyor, çözüm üretilebiliyordu.
Şu an ise, “Ankara patlamasını PYD'nin -ya da onun ortağı güçlerin- yaptığı” algısının ağır bastığı bir düzlemdeyiz. Bu “tırmanış”, Türkiye'yi zorluyor. PYD'nin de bir zarar gördüğü açık. Daha da ötesi: Suriye krizi, Türkiye gerçekliğine "hendek siyaseti" olarak yansıyor. Güneydoğu'da, çok acı veren gelişmelere tanık oluyoruz.
Nefes alıp düşünmek imkanı…