Manşet

Kaşıkçı kararıyla Türkiye, hukuk sisteminin bağımsızlıktan ne denli uzak olduğunu tüm dünyaya göstermiştir. En azından imaj düzeyinde dahi olsa hukuk sistemimizin koruyabileceği asgari düzeyde bir itibar tamamıyla kaybedilmiş, neyin karşılığında yapıldığı bile belli olmayan bu “fedakârlıkla” Türkiye, tüm devlet ağırlığından vazgeçerek sessizce kenara çekilmiştir. Üstelik bu, Suudi Arabistan’la suçluların iadesi gibi yükümlülükler öngören herhangi bir ikili veya çok taraflı uluslararası antlaşma olmadığı hâlde yapılmıştır.

Pakistan’ın dış politikası alanında çalışmaları bulunan Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünden Ömer Aslan Perspektif için yazdı: “İmran Han, iktidarda kaldığı 3,5 senede güç vehmine aşırı kapıldı; bir anda ordunun da desteğiyle mevcut siyasi liderlerin tamamını yargılayarak tarihten silebileceğini, sil baştan bir Pakistan yaratacağını düşündü. Bu uğurda muhalif gazetecilerin sindirildiği bir siyasal ortama izin verdi. Bu nedenle, güven oylaması senaryosuna maruz kalmak ve iktidardan bu şekilde hızla düşmek; kendini kurtarıcı, seçilmiş gören bir popülist siyasetçi için idrak ve kabul etmesi zor bir durum olmalı.”

Yazarımız Halil Berktay, Bilim ve Sanat Vakfı’nın özel etkinliği kapsamında, “Kültür ve sanata ideolojik müdahalenin felaketi: Sosyalizm tecrübesinin öğretebilecekleri” başlıklı bir seminer verdi. Berktay’ın Sovyetler Birliği ve Çin’deki sosyalist kültür politikalarını ele aldığı konuşması şöyle:

Anayasa Mahkemesi, inancına uygun olmadığını belirterek çocuğunun zorunlu din dersinden muaf tutulması talebi reddedilen bir vatandaşın başvurusunu haklı bularak, din ve vicdan hürriyetinin ihlâl edildiğine karar verdi. AK Parti milletvekili Mehmet Akif Yılmaz karara sert tepki gösterdi: “Türkiye Müslümanlarına Ramazan hediyesi. Yazıklar olsun. İslam diyarı Türkiye’mizin Anayasa Mahkemesi bir Yunanistan, Finlandiya, Norveç, İsveç kadar olamadı.”