Gençlik popülizmi: Gamerlar, Youtuberlar niye ve nasıl Özdağcı olurlar?
Twitch fenomenliğinden şöhret kazanmış Jahrein türü gençlik popülizmlerinin siyasetsizlik tasavvuru nasıl olur da tüm hayatı siyasallaştırma, biçimlendirme arzusundaki bir fikriyatla bütünleşir? Bu bir paradoks değil midir? Örneğin Mansur Yavaş onlara niçin İmamoğlu’nun ama özellikle Kılıçdaroğlu’nun aksine siyasal-üstü görünmektedir? Daha yakıcısı nasıl bu vaadlerin hiç birini değil taşımak, dillendirmeyen bile Zafer Partisi’nin etki alanına girebilmektedir? Zafer Partisi’nin bu söylemsel cazibesi nereden kaynaklanmaktadır
Yalım Eralp’le Dünya Dönüyor | Türkiye bir kez daha kendi ayağına kendisi sıktı
“Sonunda İsveç ve Finlandiya NATO’ya üye olacaklar. Batı ile ipleri toptan kopartmak istiyorsak bu tabii ki bir yol. Ama dünyada saygınlığımız ne kadar kaldıysa -ki pek saygınlığımız kaldığını sanmıyorum-, bu saygınlığa daha da darbe indirecektir. Yazık oldu. Gereksizdi.”
“Oradan oraya savrulmak Türkiye’nin menfaatine değil”
“Bizim AB normlarını yerine getirmemiz lazımdı. O zaman onlar bizi almazsa eğer, suçu onlar yüklenmek durumunda kalırdı. Şimdi ise Türkiye bunu becerememiş pozisyona düştü.”
“Bayramda gidiyorlar, bayramlaşmaya değil”
“Hayır, Suriyeliler bayramda bayramlaşmak veya turistik seyahat için gitmiyor oluşturulan ‘güvenli’ bölgelere. Büyük bir felaket yaşandı; her üç-dört ailede bir kayıp var; parçalanmış aileler var. Geride bıraktıkları aile fertleri, akrabaları, evleri, barkları ve eşyaları var. Esas onlar için gidiyorlar. Sırf birileri bunu diline dolayacak, bunu politik olarak istismar edecek diye on binlerce insan için çok hayati öneme sahip bir uygulamayı engellemek yanlış.”
- Advertisement -
ANALİZ | Kim Jong-un’un Türkçeye ‘kazandırılan’ hikmetli sözler kitabı ‘Aforizmalar’: Gülmeli mi ürkmeli mi?
Aforizmalar’ı okurken gülmeyle ürkme (korkma) arasında garip bir duyguya kapıldım. Özlü sözlerin hemen hepsi öylesine çocukça ve basitti ki, böyle bir şeyi dünya kamuoyuna övünçle sunmanın tuhaflığına, bu ölçüde bir naifliğe gülümsememek elimden gelmedi. Fakat öte yandan milyonlarca insanın bu aforizmalarda sınırları çizilen bir zihnî iklimi ‘normal’ kabul edip uyum gösteriyor oluşu da, bir ülkenin bu kıvama gelebilmiş olması da ürküttü beni.