Yazarlar

12 Eylül'ün özellikle sol mağdurları (olması gerektiği) gibi bu dönemde yaşadıklarını anlatma fırsatı buldu. Fakat darbenin diğer mağdurları bu anlamda bu kadar şanslı olmadı.

Devletin sessizliği, İHD’nin failleri meçhulleştiren raporları, HDP’li vekillerin manipülatif açıklamaları, PKK medyasının ömürleri artık saatleri bulmayan propaganda haberleriyle PKK, özyönetim fantezisi ve 16-17 yaşındaki çocuklara silah ve üniforma giydirerek oynadığı özsavunma çılgınlığıyla ağır yaraladığı Cizre’nin hesabını ödemeden, kapıdan yine mağdur gibi çıkıp gitti.

Yıllar geçmesine rağmen, büyük bir kesim şaşırtıcı bir şekilde hâlâ AKP’nin varlığını kabullenebilmiş değil. Yani büyük bir öfkeyle AKP’yi eleştirirken, aslında kabullenmekte zorlandıkları “korkunç” bir durum karşısında bocalıyorlar.

Şiddetin kol gezdiği hayatta iyiliğe, bağışlamaya tutunmanın bir yolu var mıdır sorusu etrafında dönüyor film...

Hendek ve öz yönetim ilanları ile girilen yol yanlıştı. Baştan beri. Kürtlere zarardan öte de bir getirisi olmadı. Mümkün olan en kısa sürede buradan çıkmak lazım. Eğer PKK özerklik istiyorsa bunun için Kürt gençlerinin ölmeleri gerekmez.