Manşet

Âşık oluyor misal, yine illüzyonisti kendisi. İşin tuhafı (ya da gereği) her yeni aşkı, ilk –gerçek- aşkı gibi geliyor ona. Ve her birini son aşkı sanıyor… Ama olmuyor, olmuyor… Hayat aşktan uzun da ondan. İnsanlar artık fazla yaşıyor.

1580 yılında Mimar Sinan tarafından yalı camisi olarak inşa edilen, banisi Şemsi Paşa’nın yapılması için yalısını yıktırdığı Şemsi Paşa Camii’ni denizden kopartan proje üç yıl sonra yeniden raftan indi. Üsküdar Belediyesi’nin caminin önünde beş metrelik bir dolgu yapmak üzere İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ni ikna ettiği iddia ediliyor. Mimarlar ve üç yıl önceki kazıkları durduran aktivistler tepkili.

Her şey yıllardır gözümüzün önünde cereyan ediyor. Siyasetin en tepesinden trollerin en süflisine kadar her gün küfredilen, tehdit edilen, hakkında sürekli soruşturma açılan bir insandan söz ediyoruz. Çok başarılı, genç ve belli ki rekabetçi ortamlarla bir derdi yok; mutlu oralarda. Eh, bu durumda “kendi tercihim” meselesi çok havada kalmıyor mu?

Doğrusu ben nefret etmiyorum Ruşen Çakır’dan. Tersine, hemen ve kolayca affediyorum. Son tahlilde, hümaniter bir yardım projesi olarak hâlâ kurtarılabilir görüyorum. Biraz zor da olsa, belki düşünmeyi öğrenebilir. Şu birkaç yazıyı, onun gibi daha nice vülger solcunun gecikmiş öğrenimlerine gene bir katkıda bulunurum zannıyla yazıyorum.

Kızıl Elma Marşı”, bu yılki Malazgirt Zaferi kutlamaları için bestelendi. Cumhurbaşkanı ve Cumhurbaşkanı İletişim Başkanı tarafından paylaşıldı. Milyonları aşan izlenme oranlarına ulaştı.Kızıl Elma, Ömer Seyfettin’in meşhur hikayesinde anlattığı gibi aslında bilinmeyen ortak bir gayeye tekabül ediyor.