“HDP, PKK terör örgütüyle iş birliği yapıyor mu?” “Evet yapıyor.”
“HDP ile iş birliği yapmak; PKK ile iş birliği yapmak anlamına, teröristlerle beraber hareket etmek anlamına gelmez mi?” “Tabii ki gelir.”
Bazıları, meseleye böyle yaklaşıyor. Bir başka kesimde ise şöyle değerlendirmeler var: “HDP’yi dışlamak, Kürtleri yok saymak anlamına gelmez mi?” “Evet gelir.”
“Ülkücülerle ve İslamcı kesimin sorumlularıyla iş birliği yapanlar, Kürtleri yok sayarak nasıl bir demokrasi kurabilirler?” “Kuramazlar…”
HDP, siyasetin kritik konusu haline gelmiş durumda. İktidar kanadı, “Haydi yapsınlar da görelim” diyor. Sol kanat aydın ve siyasetçileri içinde, 6’lı ittifakı soğuk karşılayan, HDP’nin dışlanmasını sert bir dille eleştirenler, sağcılara taviz verildiğini düşünüyor.
Bu 6’lı ittifakın, sağdan ve soldan eleştirilmesi normal. Bir yandan umut, bir yandan endişe dalgaları gidiyor geliyor. Bu ittifakın, belki de tarihi uzlaşmanın yolunu açan ilk adım, bundan tam 50 yıl önce, CHP-MSP koalisyonu ile atılmıştı.
Ecevit ve Erbakan, o dönemin birçok etkili kurumunun şaşkın bakışları arasında, iktidar ortaklığı kurmuştu. Tabii statüko, bu uzlaşmanın siyasette bir zihniyet değişikliğine yol açabileceğini biliyordu.
Koalisyon sağdan soldan gelen eleştirilere çok fazla dayanamadı. Dağıldı, yerine bir kutuplaşma formülü icat edildi ve ‘Milliyetçi Cephe’ kuruldu. Türkiye bir iç savaş ortamına sürüklendi.
Sonunda 12 Eylül 1980 darbesi geldi. 50 yıl geçtiği halde, toplumsal uzlaşma projesini ve ihtiyacını içine sindiremeyenler, “Nereden delik açabiliriz” arayışı içinde. İktidar bu iş birliğini engellemek istiyor. HDP oylarının muhalefeti iktidara taşımasından endişe ediyor.
Asıl şaşırtıcı olan muhalif kesimlerden gelen eleştiriler. “İYİ Parti gitsin, HDP gelsin” diyorlar. Uzlaşma çabalarını küçümseyen, yok sayan, muhalif kesimler sert çıkıyorlar. “Sağlam ve sonuç alıcı ittifakın içinde HDP olmalıdır” diyorlar.