Bu yazımın başlığını atarken Le Monde’da geçen Cuma günü (22 Kasım) Ariane Chemin ile Antoine Albertini’nin imzasıyla yayımlanan “Jean-Guy Talamoni, le Puigdemont Corse” başlıklı analizden esinlendiğimi itiraf etmem gerekiyor. Konuyla ilgili bir önceki yazımda aktardığım gibi, Talamoni bağımsızlık yanlısı Corsica Libera’nın Başkanı. Partisi bir önceki teritoryal seçimlerin 13 Aralık 2015’te yapılan ikinci turuna Gilles Simeoni’nin liderliğini üstlendiği özerklik yanlısı Femu a Corsica ile birlikte “Per a Corsica” isimli ortak listeyle girmiş ve 51 üyeli Korsika yerel Meclisi’nde 24 sandalye kazanmıştı. Bu sonuçlarla Simeoni yerel hükümetin, Talamoni de Meclis’in başkanlığını üstlenmişti.
Bir önceki yazımda belirttiğim gibi, Simeoni ve Talamoni’nin çevresel milliyetçi partileri, Per a Corsica listesiyle yine ittifak halinde girmeyi kararlaştırdıkları 3 ve 10 Aralık’ta yapılacak teritoryal seçimlerin de büyük favorisi. Nitekim çevresel milliyetçiler, Fransa’da bundan sadece 5 ay kadar önce, 11 ve18 Haziran’da yapılan ve Cumhurbaşkanı Macron’un partisi LRM’in (La République en Marche) salt çoğunluğa ulaştığı son genel seçimlerde Korsika’nın 4 sandalyesinden 3’ünü almıştı.
Bir önceki yazımda ayrıca Talamoni’nin Simeoni ile yaptığı ittifakın Korsika’nın 1 Ocak 2018 itibariyle geçeceği yeni “tek teritoryal topluluk” (Collectivité territoriale unique) statüsü çerçevesinde daha çok özerkliği hedeflediğini ve gündemlerinde on yıl için bağımsızlık süreci bulunmadığını söylediğini aktarmıştım. Bu sözlerden, Corsica Libera’nın stratejisinin, birçok çevresel milliyetçi partininki gibi, ilk aşamada daha çok özerklik, ikinci aşamada bağımsızlık olduğunun anlaşıldığını vurgulamıştım.
FLNC’nin savunmasını üstlenen avukat
1960 doğumlu Jean Guy Talamoni, aileden siyasetçi, meslekten avukat bir çevresel milliyetçi. Lise yıllarından itibaren sadece bağımsızlık ülküsüne değil ayrıca Korsika dili ve edebiyatına da merak duyan Talamoni’nin hem edebi hem de siyasi konularda yayımlanmış birçok eseri bulunuyor. Le Monde’un atıfta bulunduğum analizinde, Talamoni şiddete karşı ve bağımsızlık yanlısı olmasıyla Katalan özerk hükümetinin eski Başkanı Puigdemont’a benzediğine işaret ediliyor ama hiçbir zaman bağımsızlık için silahlı mücadeleyi kınamamış olduğuna, bunun da paradoks oluşturduğuna dikkat çekiliyor.
Kabul etmek gerekir ki Jean Guy Talamoni, kendisi şiddete karşı olmakla birlikte, Ada’nın bağımsızlığına silahlı mücadeleyle ulaşmayı hedefleyen Korsika Ulusal Kurtuluş Cephesi’ne (FLNC/ Fronte di Liberazione Naziunale Corsu) mensup militanların savunmasını üstlenmiş, hatta bu konuda uzmanlaşmış bir avukat olarak tanınıyor. FLNC, anımsanacağı gibi, 1976 yılında Ada’da başlattığı Fransız ordusu ve jandarmasını hedef alan silahlı eylemlerini aralıklı olarak Fransa genelinde sürdürmüş bir terör örgütü. Ayrılıkçı Bask terör örgütü ETA kadar kan dökmemiş olmakla birlikte hâlâ aktif olan FLNC’nin de kitap oluşturacak bir öyküsü var.
Aslında bağımsızlık yanlıları Korsika’da küçük bir azınlık. Geçen seçimlerde yaklaşık yüzde 36 oy almış olan Per a Corsica koalisyonunun Talamoni’nin kendi ifadesine göre sadece üçte birine tekabül ediyor. Koalisyonun oylarının bu yılki teritoryal seçimlerde artması bekleniyor ama bağımsızlık hedefini benimseyen çevresel milliyetçilerin Katan özerk parlamentosunda olduğu gibi sandalyelerin salt çoğunluğuna ulaşması bugün için bir hayal.
Ne var ki Talamoni, Korsika Meclisi başkanlığını üstlendiği son iki yıl içinde bu handikabını ortadan kaldırmaya yönelik başarılı bir medyatik kampanya yürütmüş bulunuyor. Öyle ki Talamoni, Ada’daki sağ muhalefetin (Nouvelle Corse) lideri Jean-Martin Mondoloni’ye göre, bugün çevresel milliyetçi kamuoyunda Korsika’nın gerçek patronu olarak kabul ediliyor.
Jean Guy Talamoni bir yıl önce çıktığı France İnfo radyosunda, Fransa’yı “dost bir ülke” olarak tanımladığımda şaşkınlıklarını gizleyemeyen gazetecilere sakin bir sesle “benim bağımsızlık yanlısı olduğum biliniyor, kimse için bu tür sözlerim sürpriz olmaz” diyerek aykırı fikirler dile getirmeyi adeta normalleştirmişti. Le Monde’a göre, Talamoni “ölmeden önce” Ada’nın bağımsızlığını göreceğine yürekten inanıyor. Bağımsızlıkçı fikirlerini içeren kitaplar yayımlıyor. Flamarion’dan geçen yıl çıkan “İleri, istediğimiz Korsika” (Avanzà, La Corse que nous voulons) başlıklı kitabına Şubat’ta bir yenisini (Un peu de temps à l’état pur) eklemeye hazırlanıyor.
Talamoni çok yönlü bir şahsiyet. Gençlik tutkusu Korsikaca ve İngilizce şarkı bestelemeyi de hâlâ sürdürüyor. Mandoloni’nin deyişiyle ikili ilişkilerinde modası geçmiş tarzda bir nezaket içinde olan ama özünde doktriner militanlıktan vazgeçmeyen Talamoni, Meclis’te devamlılığı ve dosyalarını çok iyi bilmesiyle dikkat çekiyor. Çok dış gezi yapan Talamoni için Katalunya ve Barselona’nın özel bir yeri var doğal olarak.
“Barcelona’yı avucumun içi gibi bilirim, orada kendi evimizdeyiz” diyen Talamoni, yasadışı referandumu ve kendi deyimiyle oradaki “polis şiddetini” yakından izlemiş. Katalanların çok barışçı olduklarını vurgulayarak şu soruyu sorup kendince yanıtlamış: “Katalan sorunu hukuk yoluyla nasıl çözülür? Cezayir’e bağımsızlık vermek için anayasayı değiştirmemiz gerekti.” (http://abonnes.lemonde.fr/idees/article/2017/11/22/jean-guy-talamoni-le-puigdemont-corse_5218617_3232.html)
Görüldüğü gibi, Jean Guy Talabani Katalunya’yı, Fransa’nın bir dönem sömürgesi (L’Algérie coloniale) olmuş Cezayir ile aynı kefeye koyuyor. Tıpkı Katalan bağımsızlıkçı dostu Carles Puigdemont gibi. O bakımdan Talamoni ’ye “Korsikalı Puigdemont” demek hiç de yanlış bir benzetme değil kuşkusuz.