Manşet

Taliban’ın sözcüsü Zabihullah Mücahid, 17 Ağustos’ta Kabil’de düzenlediği ilk basın toplantısında “liderlerimizi zaman içinde tanıyacaksınız” demişti. Şimdilik hiçbiri ortaya çıkmayan Taliban liderleri hakkındaki kısıtlı bilgileri Amerika’nın Sesi özetledi. Bunların en ilginci olan Molla Abdül Gani Baradar 2001’de Pakistan’a kaçmış, 2010’da CIA’in yardımıyla yakalanıp cezaevine gönderilmiş, 2018’de barış görüşmelerinin şerefine Trump’ın ricasıyla serbest bırakılmış. Doha’daki görüşmelerde Taliban heyetine başkanlık eden Baradar, geçtiğimiz günlerde, 20 yıl sonra Afganistan’a dönmüş.

Dün gece (19 Ağustos) Resmi Gazete’de yayımlanan Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle, Cumhurbaşkanlığına bağlı Devlet Denetleme Kurulu’nun (DDK) denetleme yetkisi kamuya yararlı dernekler, vakıflar, kooperatifler ve birliklerin her türlü ortaklık ve iştiraklerini de kapsayacak şekilde genişletildi.

Cumhurbaşkanı Erdoğan kabine toplantısı sonrası mülteci tartışmaları üzerine konuştu: Düzensiz göçmenlerin ülkemizde yol açtığı huzursuzluğun farkındayız. Muhalefetin bu konudaki nefret söylemlerini de tehlikeli ve art niyetli buluyoruz. Türkiye elbette yol geçen hanı değildir. Biz sadece kendimizi düşünerek kapımıza gelenlere sırtımızı dönebilecek cibilliyette bir toplum değiliz. Türkiye'nin Avrupa'nın mülteci ambarı olmak gibi bir görevi, sorumluluğu, mecburiyeti yoktur. Suriyeliler meselesi farklı bir konudur. Bu ülkeden dilimizi öğrenip, sosyal uyumu sağlayarak ülkemizde kalanlar olacaktır. Bunu başaramayanların evlerine dönüşlerine yardımcı olmak da kendi vatandaşlarımıza karşı sorumluluğumuzun gereğidir.

Bu nedir? Türkiye’nin yakın tarihinde askerlerin ellerini kollarını sallayarak darbe yapıp da hiçbir ceza almamalarının biriktirdiği öfkenin dışa vurumu mu? Ya da belki, cezayla sonuçlanan davanın muhtevasını düşündüğümüzde daha akla yatkın olmak üzere, sert laikliğe karşı bir dindar öfkesi mi? Öyle veya böyle, ortada zapt edilemeyen bir öfkenin olduğu aşikâr; yoksa 80 yaşını aşmış, cezaevinde çok büyük zorluklarla karşılaşacakları belli olan bu insanların dört duvar arasına tıkılmasının önüne geçecek bir çare mutlaka bulunurdu.

“Erdoğan’ı Cumhurbaşkanı, Gül’ü ‘emekli siyasetçi’ haline getiren 2014 sonrası süreçte Gül siyaset üstü bir yerde konumlanmayı tercih etti ve Gül’ün bu tercihi kendisini ekarte etmeye çalışan eski yol arkadaşları tarafından da kabul gördü. 2016 senesinde Kayseri’de Erdoğan tarafından açılışı gerçekleştirilen Abdullah Gül müzesi, Gül’ü siyaset dışı bırakmanın en sembolik göstergelerindendi…” Araştırmacı Roj Esir Girasun, Gül’ün siyasi hayatında bir geziye çıkıyor, aldığı, almaktan kaçındığı riskleri ve kaçırdığı fırsatları hatırlatıyor.