Geleceği öngörme sanatı
Farklı insanların bir arada iyiler dünyasını oluşturduğu kozmopolit bir iyilik ülkesi fikri mümkün müdür? Fakat burada da “insanın kendi haklılığıyla büyülenmesi” dediğim ve başka olana kapalı bir özcülük var ki bu aşırılık ince bir yolla yönetici konumdaki herkesin nedense “beyaz ve Avrupalı” olmasının doğallığını da içlere işliyor.
Adalar, faytonlar, atlar
Londra’da geçtiğimiz günlerde DPI’ın, yani Demokratik Gelişim Enstitüsü’nün düzenlediği bir yuvarlak masa toplantısındaydık. 2020 yılına girerken, “Yeniden bir çözüm imkanı ortaya çıkabilir mi?” sorusuna...
Mervani Kürt beyliğinin hazin sonu
Günümüzde, çoğunlukla Diyarbakır ile Muş arasında meskûn olan aşiretin bugünkü haline bakıp Nâsırüddevle’nin 140 adet inciden yapılma ibret tesbihini düşününce, Kürtçedeki “Em bextireş in” (bizim bahtımız kara) deyimi aklıma geliyor. Galiba bütün o şatafattan bana kalan, bir Mervani Kürdü olma mirası ve bin yıllık bir aristokratik kökendir.
Geçmiş ve “Gelecek” (*)
Diğeri ve daha önemlisi, Davutoğlu’nun bir buzu kırmasıdır. O, devâsâ olanakları elinin altında tutan bir iktidar partisinden koptu. Yokluklara ve tahrip gücü yüksek bir iktidara karşı Davutoğlu, en yalın anlamıyla siyaset yaptı. Yani konuştu. Bir koçbaşı işlevi gördü. Dokunulamaz sanılana dokundu, “yapamazlar, cesaret edemezler” denileni yaptı. Dindar-muhafazakâr camia üzerindeki AK Parti tekelini kırdı.
- Advertisement -
Finlandiya Başbakanı Sanna Marin
Kahraman olmanın bu kadar ucuz ve dolayısıyla sadece sözlerden ibaret olduğu bir dünyada, hiçbirimizin kahramanlara ihtiyacı yok. Çevremizde, kendine yerli yersiz yakıştırdığı sıfatların değil ne yapıp ettiğinin, vicdanının ve sorumluluk duygusunun belirleyici olduğunun farkında olan “sıradan” insanların olmasını tercih ediyoruz.