Yazarlar

Sosyal medya, hayvanlara yapılan hayal edilemeyecek eziyetleri, işkenceleri, şiddeti de görünür kılıyor. Öyle zalimliklere, rezilliklere “yancı” yorumları, “espri”li mesajları, “ama”lı söylemleri de deşifre ediyor üstelik. Bazen bir suça yapılan yorumlar, o suçu bile solluyor. “Özrü kabahatinden büyük” meselesi fıkra değil artık.

İktidarın bütün hırçınlığına rağmen bütün muhalefet partileri, başarısız rehine kurtarma operasyonuna dair sorgulama, eleştiri ve önerileriyle, alternatif bir muhalefet kümelenmesinin en güçlü işaretini verdiler.

Nasıl bu haberleri ve açıklamaları bugün insanların aleyhine kullanmak ahlaken ve siyaseten yanlışsa, çözüm sürecindeki o görüşmeleri ve çekilmiş fotoğrafları kullanmak da öyle... Dün Meclis’te konuşan HDP Eş başkanı Pervin Buldan da haklı olarak Kandil’e ve İmralı’ya neden gittiklerini hatırlattı:

Risk alındı, müzakere yoluyla terör örgütü PKK’ya silahları bıraktırabilmek için eller taşın altına kondu. Çözüm sürecinin lehinde olan dört etken şunlardı: 1. AK Parti’nin yönetim kademeleri büyük ölçüde çözüme yatkındı. 2. Toplumun yüzde 70’ine yakını da destek veriyordu. 3. HDP’nin de ezici çoğunluğu ve bu partiye oy veren seçmenlerin yüzde 100’e yakını silahların sustuğu bir son bekliyordu.

Çocuk kalmayı ve babanın kendisini yönlendirmesini tercih eden çocuklarla, onları çocuk bırakmayı ve kendisine bağımlı kılmayı amaçlayan bir babanın ‘mutlu birlikteliğinin’ parçasıyız. Çocuğun bu şartlarda büyümesi zordur. Ne kendisi ister ne de babası. Büyümek için babanın sembolik olarak öldürülmesi gerekir... Ama bu da bize yakışmaz.