Tarık Akan

Herşeyden önce kuşağımın jönüydü, Ayhan Işık, Ediz Hun ve Göksel Arsoy’un önceki kuşağın hesabına yazıldığı bir dünyada karşı cinsten akranlarımızn başlıca ideallerindendi.

Yılmaz Güney bıçkın delikanlılığını sadece oyunculuk, yönetmenlik ve yazarlığa, sanata değil dünya görüşü bellediği sosyalizmin de hizmetine koşmaya gönüllü çok yönlü bir yıldızıydı Yeşilçam’ın.

Orhan Pamuk ve Nuri Bilge Ceylan bizleri ödüle alıştırmadan çok önce Cannes82’de altın palmiyeyi alan Yol’un da senaryo müellifiydi. Yönetmeni Şerif Gören o sarışın jönden bir Anadolu köylüsü profili yaratabildiyse bunda ve o filmde biraraya getirdiği Akan da içlerinde, Halil Ergün, Şerif Sezer gibi sola eğilimli bir kuşak yetişmesinde de Güney’in payı eksik değildi. Bıçkın delikanlılıktan türeme solculuğun kaderini Yeşilçam da Anadolu solculuğuyla paylaşmış oldu. Marksizmin sınıfsal kökenini halkçılıkla, entelektüel tarihsel maddeci kökenini de ahlakçılıkla ikame etmek pahasına.