GÜNÜN YAZILARI

Bauman, Siyaset Arayışı kitabında şöyle der:“Modernliğin son evresinde, siyaset artık kolektif iyiliği amaçlayan bir uğraş olmaktan çok, bireylerin kişisel korkularını yönetme aracı hâline gelmiştir.” Bu cümle, Türkiye’nin mevcut siyasal tablosu için neredeyse doğrudan bir tanımlamadır. Seçmenler geleceğe dair umutlar üzerinden değil, geçmişin korkuları ve şimdikinin kutuplaşmaları üzerinden oy veriyor.

Raşid el Gannuşi’nin tek suçu, Müslüman coğrafyada hür ve serbest seçimleri savunmasıdır. Nahda Hareketi’nin lideri, çoğulcu bir yönetim için verdiği sözü tuttu, darbe yolunu seçmedi. Ancak bugün hem kendi ülkesinde hem de İslam dünyasında yalnız bırakıldı; hapse atılması siyasidir, hukuki değil.

Nepal’de yolsuzluklara, siyasetçilerin torpilli ve imtiyazlı çocuklarının lüks yaşamlarına, istikrarsız koalisyon hükümetlerine ve sosyal medya yasaklarına tepki gösteren Z kuşağı sadece iki günde hükümeti devirdi, internet üzerinden oylama yaparak ülkenin ilk kadın başbakanını seçti. Nepal’deki devrimin öncülerinden biri de iki sene önce Türkiye’ye gelip Hatay’da depremzedelere çorba dağıtan, arama kurtarma çalışmalarına katılan, Türkiye için para toplayan Hami Nepal adlı bir gençlik örgütü. Nepalli gençlerin işi zor. Şimdi deprem enkazı yerine Katmandu’daki devlet enkazını kaldırmak zorundalar.

Muhalefetin siyasi alternatif olabilmesinin yolu, hukuk devleti sözü kadar, devlet, devlet siyaseti, güç siyasetinde sahada olmasından, en azından farkındalıktan geçiyor. CHP, bu farkındalığa yaklaşmak yerine her geçen gün ondan uzaklaşıyor. İktidarın keyfi uygulama ve tutuklamalarla, CHP’ye attığı boğma kemendiyle kurduğu en ciddi tuzak belki de bu.

Liberal dünya hızla tasfiye ediliyor. Uzunca bir süre demokrasi, sivil toplum, çokkültürlülük gibi sevimli kavramları duymayacağız. Dünyada bir dönem kapandı. Küresel bir engizisyon rejimi perdenin gerisinden perdenin berisine geçiş yaptı.