GÜNÜN YAZILARI

Tarihte balkonlar, şehirlerde kazandığı statüsüyle bir sahne de aynı zamanda. O “sahne”deki farklı “an”ları, dönemleri resmeden ünlü ressamların asırlık tabloları da tarihi belge niteliği kazanıyor. Evin mahremiyetini iç-dış mimariye oturtan “muhafazakâr hayat” da balkonu dışlamıyor, ayar yapıyor sadece. Evlerde mahremiyeti kıran balkon, o örnekte mahremiyeti tamamlayan bir işlev kazanıyor: Seyirlik değil serinlik balkonlar…

“O sırada Dışişlerinde NATO Genel Müdürü idim. Meslek hayatımı tehlikeye atarak Ukrayna’nın nükleer silahlardan arındırılmasının yanlış olacağını, bu ülkenin NATO ile Rusya arasında tampon olduğunu, nükleer Ukrayna’nın Rusya’ya denge oluşturacağını söyledim, dinletemedim. Nükleer silahları olan Ukrayna’yı Rusya böyle hırpalayabilir miydi? Rusya Kırım’ı ilhak edebilir miydi?

Evdeki varlığım silinmiş gibi geliyor bana, öyle hissediyorum, köpeği gezdirmek, evi temizlemek, alışveriş filan hep bende. İş güç de evde. Bensiz birileriyle buluşmaları çoğaldı, arayıp haber bile vermiyor sen de gel hiç demiyor, diyorum fısıldayarak.

Adalet ise, işte belki en zor bulunan şey dünyada. Yaşadığı süre boyunca adil bir gözle dünyaya bakmak çok sağlam bir vicdan gerektiriyor. Sağlam bir vicdanı taşımak da kolay değil. Ortalık sürekli toz dumanken adil olabilmek, adil kalabilmek, vicdanını ön plana alabilmek herkese kolayca nasip olmuyor. Hayatta en beğendiğiniz siyasî figürlere bakın, nelerle sınandılar, nerelerde sınıfta kaldılar, onlardan pay biçin adalet konusunda. Sezen Aksu’ya yakın bir performans görebiliyor musunuz?

Bir vakitler, “Muharrir neden yetişmiyor?” sorusu etrafında bir anket yapılıyor ve Vâ-Nû’ya da soruyorlar. Çok kısaca nedenin “tesamuh noksanlığı” olduğunu söylüyor. Tesamuh yani hoş görme, müsamaha etme, tahammül gösterme. Bunun olmamasının yazarlığı bitirdiğini ve hatta öldürdüğünü söylüyor. Düşünce ölüyor çünkü.